Aking sinta,
Akala ko iba ka sa kanila
Akala ko ikaw na talaga
Ikaw na talaga ang magmamahal sa akin ng tunay
Pero nagpadala lang pala ako sa kagaguhan mong taglay
Nagsimula ang lahat sayo
Minahal kita ng todo
Hinayaan ko na buuin mo ang nadurog kong puso
Pero darating rin pala ang punto na sasaktan mo rin ako
Araw-araw
Gabi-gabi
Tumutungga ng napakaraming beer
Tinatanaw ang napakagandang langit
Nagbabakasakaling mawala ang sakit
Na dulot ng panloloko mong ka'y lupit
Mundo ko'y muling gumuho ng sabihin mong wala ng tayo
Puso ko'y muling nawasak na tila ba mayroong isang libong sumasaksak
Ganon na ba talaga kadali sa iyo ang iwan ako?
Ganon na ba kadali ang palitan ang isang ako?
Hindi mo manlang ba naisip ang mga effort na inilaan ko sayo?
Mga pagpapahirap na pinaranas mo
Mga sakit na inilaan mo
Pero,
Salamat sa lahat
Salamat dahil sa kabila ng sakit na pinaranas mo
Mayroong aral ang tumatak sa utak ko
At iyon ang
"Huwag mong ibuhos ang lahat ng pagmamahal mo sa iba bagkus magtira ka sa pansarili mo dahil iyon ang mahalaga"
Kahit na hindi ko na maitatama pa iyan
Alam ko na ang makakabasa nito ay magagawa pa
Ngunit hindi ako papayag na ako lang ang magdusa
At ngayon habang ako'y nakatayo sa aking kinaroroonan
Tinatanaw ang nakalambitin kong katawan
May isang bagay na sumagi sa akin isipan
At iyon ang isama ang nagbabasa nito
sa aking libingan.
A/N
sorry ang laaaaame pero i'll try my best naman po hehe thank u for reaaaading.
