I am The Play Boy's Crush (ShortStory)

Chapter 5- Final

Chapter 5

Pagkababa 'ko ng stage ay dito ako sa comfort room nagpunta.

Ano bang cheesy words ang sasabihin niya? Ayoko ng makinig sakanya!

Naghilamos ako at tumingin sa salamin.

Hannah, you don't need that man. He don't care about your feelings. He will hurt you again and again.

Yan ang palagi 'kong tinatatak sa isip 'ko. I don't need someone like him.

"Hannah.." nakita 'ko si Kelly.

"Hannah pakinggan mo naman si Ian. Nasaktan naman din siya, hindi lang ikaw, hindi lang tayo." mahinahon sabi ni Kelly saakin.

"No! I don't give a second damn chance! Kelly alam mo naman din yung pakiramdam 'ko diba?!" wika 'ko at may tumulong luha saakin.

"Oo Hannah! Alam na alam ko kung gaano ka nasaktan! Pero Hannah hindi ka naman ganyan! Alam mo para saakin nagiging over acting ka na! Sinusubukan magpaliwanag ng tao pero ayaw mong makinig! Paanong mawawala yung galit sa puso mo kung ayaw mong makinig! Kung ang iniisip mo lang ay yang pesteng puso mo na naging bato nung nawala si Ian! Ang iniisip mo lang ay nasaktan ka at wala ng iba! Hindi mo inisip kung gusto ba talaga ni Ian gawin yung mga bagay na ginawa niya! Ayaw mo siyang bigyan ng pagakakataon na magpaliwanag!" para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa mga sinabi ni Kelly.

Ganon na ba 'ko? O baka wala lang talagang nakakaintindi sa nararamdaman 'ko.

"Wala ka sa posisyon 'ko Kelly kaya ganyan ka. Hindi mo na 'ko naiintindihan." Sabi 'ko at lumabas na ng comfort room. Pagkalabas 'ko si Ian naman yung sumalubong saakin. Nakatingin siya saakin, makikita mo yung kalungkutan niya sa mga mata niya.

Tss.. Hindi ako magpapa-uto sa mga matang 'yon.

Nagdiretso lang ako ng lakad at hindi 'ko siya pinansin.

"Hannah! Please give me a chance to explain, hindi 'ko gustong iwan ka at ipagtabuyan. Hannah para sa'yo yon!" Sigaw niya saakin pero nagtuloy lang din ako sa paglalakad.

Over acting kung over acting... Basta ngayon, sarili 'ko lang muna yung iisipin 'ko.

Wala na'kong ganang manuod ng magic show, sira na yung araw 'ko.

Umuwi na lang ako at natulog, pinatay 'ko din yung cellphone 'ko para sure na walang abala.

Gusto kong magpahinga, masyadong nakakapagod ang araw na'to...

--

Paggising 'ko, umaga na kaya bumababa agad ako pagkatapos 'kong maligo.

Si kuya agad yung nakita 'ko pagkababa 'ko. Nakapambahay lang siya.

"Kumain ka na." Sabi ni kuya.

"Bakit nakapang bahay ka lang?" Tanong 'ko sakanya.

"May pupuntahan ako mamayang 8am." Sagot niya pero halata yung pagtatampo niya sakin. Pati ba naman siya kasali sa mga nauto ni Ian? Tss..

Kumain na lang ako. Kakausapin 'ko si Kelly, ayokong may tampuhan kami.

Pagkatapos 'kong kumain kinuha 'ko agad yung kotse 'ko. Hindi na'ko nagpa-drive sa driver namin.