Aşk Geliyorum Demez

3. Bölüm "Bir Ömer Vakası"

Zeynep

Hala şok etkisindeyim henüz çıkamadım. Murat amca ben bir kaç kez sarstı ama hala kendime gelmekte zorluk çekiyorum. Birden iri kollar geliyor ve beni kucaklıyor,
ne olduğunu anlamadan ayaklarım yerden kesiliveriyor. Tabi ben daha çok şoka giriyorum. Bu hayvan nasıl kucakladı öyle beni ayrıca nereye götürüyor. Tepki göstermek istiyorum ama gösteremiyorum. Son model arabasına bildiriyor ve kendide sürücü koltuğuna geçiyor. Hala tepki göstermek istiyorum nereye diye sormak istiyorum ama yok parmağım dahi kıpırdamıyor. İnmeler indi üzerime yetişin a dostlar! Kerem gaza basıp adeta uçuruyor arabayı. Yavaşla lan öküz demek istiyorum ama diyemiyorum
Sahi ne oluyor böyle bana? Kerem arabayı durdurup inince anlıyorum hastaneye gelmişiz. Küçüklüğümden beri sevmem hastaneleri. Acil bölümünden giriş yapıyoruz ben Kerem'in kollarında murat amcada arkamızdan koşa koşa geliyor. Ben hala konuşmaya kendimi zorlarken Keremin sesini duyuyorum.

"Hiçbir şeye tepki vermiyor, konuşmuyor yardım edin bir şeyler oldu!!"

Doktorların geldiğini görüyorum. Oha bu Ömer değil mi? Benim lisedeki platonik aşkım. Ömerde beni tanımış olacak ki kısa bir süreli şoktan sonra adımı söyleyerek beni konuşturmaya çalışıyor.

Ö "Zeynep? Zeynep beni duyuyor musun?"

Evet canım duyuyorum ama yok yani kıpırdayamıyorum, konuşamıyorum. Ay deliricem.

Ö "Zeynep?!"

K "Arkadaşı mısınız?"

Ö "Lisedeyken sevgilimdi."

Hönk! Eski sevgilim mi dedi o? Bu şok üzerine sonunda ağzımı açıp konuşmayı becerebiliyorum.

Z "Ha? Ne dedin?" diyorum. Ben konuşunca 3ü birden yurttan sesler korosu gibi adımı söylüyorlar.

Ö/K/M "Zeyneepp!"

Z "Ne bağırıyorsunuz ya? Ömer sen az önce eski sevgilimdi mi dedin?

Ö "Evet öyle dedim Zeynep :)"

Ömer lisedeykende yakışıklıydı ama şimdi daha bi yakışıklı olmuş. Kas falan yapmış. Heyt be adama bak hala karizma yerinde fazlası var. Topla kendini Zeynep çocuğun ağzına düşecekmiş gibi davranma.

Z "Vücut yapın dışında pek bir değişiklik göremedim sende Ömer hala karizmatiksin" oha resmen çocuğa yavşıyorum şuan. Ömer küçük çaplı bir kahkaha attı. Yarabbim gülüşe bak.

Ö "Teşekkür ederim Zeynepcim sende daha bi güzelleşmişsin, insanı kendine hayran bırakıyosun gerçekten"

Evet şuan tüm kan yanaklarıma hücüm ediyor bundan adım gibi eminim domates gibi oldum. Domates biber patlıcaan. Ne çok severim bu şarkıyı. Dur bi saniye hatlar karıştı.

Z "Te-teşekkür ederim :)"

Ö "Seninle karşılaşmışken bırakmak olmaz. Yarın akşam müsait olursan bi yemek yer miyiz seninle he güzellik? :)"

Oha kalbim şuan yerinden çıkacakmış gibi atıyor. Ay lisedeki aşkım bana randevu veriyor. Lan keşke lisedeykende böyle olsaydın belki şimdi evlenmiştik.

Ö "Zeynep?"

Z" Ha? Tabi tabi ki olur neden olmasın :)" Ha ne Zeynep ha ne! Salaksın kızım sen salak!

Ö "Güzel o zaman numaramı vereyim bana evinin adresini mesaj at olur mu?"

Z "O-ol-olur :)" Niye kekeliyorum ben ya iyice rezil oldum çocuğa.
Ömer cebinden bir kart uzatıyor geçmiş olsun deyip yanımızdan ayrılıyor. Tabi ben hala arkasından 32 diş sırıtmakla meşgulüm. Keremin sesi kendime getiriyor beni.