Rode ruiter

Jacob 10

In de eetzaal aangekomen zitten er al een paar jongens. Jacob stapt op ze af, een beetje bang.

'Hoi, ik ben Jacob.' zegt hij zacht. 'Ik ben nieuw hier, is zijn jullie ook leerlingen?' 'Ja, man' krijgt hij als antwoord. Een blonde jongen  kijkt hem onderzoekend aan.
'Shit,' denkt Jacob bij zichzelf, 'dit is geen goede indruk.'

'Wil je wat te eten?' vraagt de jongen lachend, 'Welkom op het Rode kasteel. Je bent de tweede nieuwe leerling vandaag.'

Er zitten wat meisjes in een hoekje te lachen. Het meisje dat Annelot sloeg kijkt naar een ander meisje en moet lachen.

'Die is ook nieuw.' zegt een andere jongen. 'Blijkbaar komt ze van Avondrood en kan ze goed paardrijden. Ze mocht zelfs op Nomunera rijden!'

Jacob kijkt verbaast. 'Ik zat ook op Avondrood,' hij wijst een meisje aan, 'Die sloeg vanochtend een meisje.' 'Bo? Die is inderdaad wel eens agressief,' Iedereen lacht, 'Ik ben trouwens Daan, je lijkt me wel een coole gast. Die rare jongen daar, die blonde haren heeft en spreken op mij lijkt, dat is mijn tweelingbroer. Hij heet David.' De jongen steekt zijn hand op.

Daan vervolgt zijn verhaal, 'Heb je het gebouw al gezien? Of wil je eerst eten. Ik kan je wel rondleiden als je wil!' 'Hoho, rustig man,' onderbreekt David hem, 'denk je niet dat hij eerst wil bekomen van de dag? Trouwens, hij wil vast niet met jou mee, jij bent zo'n lelijk kind!'

Nu komt een jongen met bruin haar er tussen, 'Daan, rustig doen. David, doe eens aardig tegen je grote broer, jullie zullen toch echt met elkaar moeten leven. En trouwens, jullie zien er hetzelfde uit dus kun je hem niet lelijk noemen. Dan noem je jezelf gelijk ook lelijk.'

Jacob moet lachen. Hij kijkt de jongens aan. 'Waarom kunnen jullie me niet alle drie een rondleiding geven? Dan weet ik zeker dat ik alles te zien krijg.' zegt hij lachend, 'Ik heb trouwens al gegeten.'

Nu kijken de jongens hém aan. Jacob voelt zich nu toch een beetje bekeken. Een donkerharig meisje red hem uit de situatie. Als hij goed kijkt ziet hij dat ze hele groene ogen heeft. Ze richt zich op hem.

'Hai, ben jij nieuw? Ik zie dat je al hebt kennisgemaakt met de tweeling? Onuitstaanbaar hé, dat geruzie. Heb je al een paard?' vraagt ze hem opgewekt.

'Ik ben nieuw ja, ik ben vanochtend aangekomen. Ik heb nog geen paardrijles gehad dus heb ook nog geen paard.'

'Oh, jammer. Ik ben benieuw wat voor paard jij krijgt.'

'Ik ben ook benieuwd!'

'Nou, ik zie jullie nog wel! Niet te veel ruziën jullie twee he?'

Het meisje loopt weg naar het andere groepje. Jacob kijkt haar na.

'Hoe heet dit meisje?' vraagt hij Daan, of David, hij kan ze nu al niet uit elkaar houden.

'Dit meisje heet Lotte, ik weet niet hoe lang ze al hier is. Wij zijn hier al ongeveer twee jaar. Ze is voor ons gekomen, maar is wel onze leeftijd.' hij kijkt nadenkend, 'Het is een beetje schattend, maar ik denk ongeveer twee en een half jaar.'

'Moeten jullie nog eten?' vraagt Jacob nieuwsgierig.

'Ja, ik kom net van paardrijden. Silver was een beetje boos op me, dus heb ik haar wat langer verzorgt.' antwoordt de bruinharige jongen.

'Silver is zijn paard,' zegt één van de tweeling lachend, 'maar hij is helemaal verliefd op haar. Als het een echt meisje zou zijn dan zouden ze al lang een relatie hebben! Toch Lukas? ' Hij kijkt lachend naar de jongen, die blijkbaar Lucas heet.

'Helemaal niet,' zegt Lucas blozend, 'Silver is gewoon een goede vriendin.'

De andere van de tweeling voegt er aan toe, 'Hij heeft een oogje op een ander meisje.'
'Niet waar!
'Echt wel,het is overduidelijk!'
'Nietes, hoe kan jij nou weten of ik verliefd ben. Je hebt zelf geeneens een vriendinnetje!' 'Misschien wel, stiekem. En anders heb ik nog steeds meer ervaring met meisjes dan jij!'

De jongens lopen ruziënd naar de keuken om eten te halen.

'Wacht maar tot je morgen naar paardrijden gaat. Is het je eerste keer met meisjes er bij?' hoort Jacob in zijn oor.

'Ja,' zegt Jacob, en hij vraagt zich af wat er allemaal gebeuren gaat.