The Last Piece

Epilogue

Epilogue

eto na. eto na talaga.

eto na ang sobrang kinakabahan ako.

ang pagpunta sa honeymoon namin -.-

kami mismo ni Raf ayaw muna ito gawin kasi sobrang bata pa namin.

pero our fathers insisted of this. ANG AMING NAPAKAGALING NA MGA TATAY. -.-

Ngayon pa lang kami nagaayos ng gamit.

akala kasi namin sa simpleng hotel lang, pero naghanda ANG AMING MAGAGALING NA TATAY.

they bought us plane tickets that will lead us to Palawan.

imbes na magpasalamat kami, muntik na talaga magkagera sa loob ng bahay namin :"")

OO bahay talaga namin -//////-

on the way na rin kami ngayon sa airport. 8 am ang flight namin, kaya 5 pa lang umalis na kami sa bahay.

OO BAHAY TALAGA NAMIN. BWAHAHAHAHAHA MAMATAY KAYO SA INGGIT :)))

tahimik lang sa loob ng kotse hanggang sa magsalita siya,

"April, I love you."

oo, ako na kinikilig. kung alam mo lang Raf, kung alam mo lang.

pero may naramdaman akong lungkot sa mga sinabi niya.

parang....

.

.

.

.

.

.

.

.

.

NAGPAPAALAM?

hay nako April, ang aga aga ng DE-DAYDREAMING ka.

ERASE. ERASE. ERASE. ERASE.

"I love you too Rafael Santos"

Corny na kung corny KAMING MAG-ASAWA.

OO MAGASAWA KAMI. MANGISAY KAYO DIYA SA INGGIT! :)))

pero d ba sa love? kahit corny alam mo tagos sa puso?

ganyan kaming MAGASAWA.

pero hindi ko pa rin maalis sa isipan ko kung pano niya sinabi ang I LOVE YOU sa akin. may iba may iba talaga.

magtatanong na sana ako kung may problema siya pero biglang

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

*BOOOOOOOOOOGGGGGGSSSSSSSSHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH*

namulat na lang ako sa katotohanan nung nakita ko na lang siyang duguan, sa tabi ko, nakatingin rin siya sa akin at nakangiti,

at alam kong may ibig sabihin yun kaya napangiti niya rin ako.

nawalan kami pareho ng malay,

at nararamdaman ko na lang na sabay kaming tinatakbo papunta sa loob ng emergency room.

magkatabi kami dito sa emergency room,

parehong duguan,

parehong sugatan,

parehong nagaagaw buhay.

nakatingin lang kami sa isa't isa.

na alam ko na nagpapaalam na siya.

hindi ko na alam ang ginagawa ng mga nurse at doktor sa akin at sa kanya, pero alam ko pareho kaming nasasaktan, hindi dahil sa sakit dulot ng mga sugat namin, pero sa sakit na alam naming, wala na,wala na.

umiiyak na ako, dahil unti unti na rin akong nanghihina.

inextend niya ang kamay niya sa akin, at inabot ko naman ito.

sa kabila ng sakit na nadudulot ng pangggamot sa amin ni Rafael, magkahawak pa rin ang aming kamay na puno ng pag-asang may susunod pa kaming buhay na pupunuin na magkasama.

WE MOUTHED THE WORDS "I LOVE YOU" silently but it strucked our hearts to let go, and go to the next puzzle of our love.

after saying "I LOVE YOU" i felt happiness and i know he felt secured.

AND WE CLOSED OUR EYES TOGETHER.

KNOWING THERE IS ANOTHER PUZZLE FOR US.

ANOTHER PUZZLE FOR US TO MAKE,

TO FINISH TOGETHER.

" April Marie Lirio-Santos' Time of death 6:32 am."

" Rafael Santos' Time of death 6:32 am."

And for that moment i know,

we will be solving another puzzle,

until we put together

THE LAST PIECE.

----------------------------------------------------

READ-VOTE-COMMENT- SPREAD- BE A FAN :")))

thanks :") 

thank you po sa lahat ng nagbasa :))))) SANA PO NAGUSTUHAN NIYO KAHIT SEMI HAPPY AND SAD ANG ENDING :)) THANK YOU PO ULIT.!

SA NEXT STORY KO NAMAN PO! :)))

Follow me on twitter :) ------> @AireeenMaay :)