Zor Mafya

Hastane

Biliyorum çok geç bölüm atıyorum ama sizde hiç beğenmiyorsunuz lütfen beğeniye basın da ben de mutlu olayım hadi can içlerim öpüldünüz...

Ben- Hiiii

Cama yapışmış bir mafya tipli adam görmeyi beklemiyordum teyzemin bizimle gelsin dediği adamdı bu sinirlendim bu adam niye sessiz sessiz beni izliyordu ki

Ben- Ne yapıyorsun acaba orada sessiz sedasız

Gökhan- Gözün iyi mi?

Ben- Soruma yanıt alamadım orada ne işin var.

Şöyle yeni çıkan sakallarını kaşıyıp etrafa baktı kısık gözlerle bana baktı ve

Gökhan- Ben cevap vermem soru sorarım.

Ben- Ay götüm egonu çekte konuşalım

Sinirlenmiş olacak ki kaşlarını çattı arabanın kapısını açmaya yeltendi hemen kilit düğmesine bastım korkmuştum adam mafya tipliydi eniştemin böyle insanlarla ne işi olurdu bir anlam veremedim

Gökhan- Aç kapıyı!

Ben- Ne açıcam be canıma susamdım ben yürü git.

Gökhan- Madem korkacaksın o zaman boyundan büyük laflar etme.

Ben- Ne demek boyundan büyük laflar etme kimsin de bana böyle diyorsun be.

Koltuğun yanında ki levye diye adlandırdığımız aleti aldım kilit düğmesine basıp  dışarı çıktım elimdeki levyeyi gösterecek şekilde salladım.

Ben- Şimdi konuşalım.

Yüzünde çok ufak bir tebessüm oldu ama hemen eski domuşuk suratına geri döndü ben neden bu kadar sinirlenmiştim anlamış değilim fakat sevmemiştim bu adamı gıcık gıcık konuşup deli ediyordu insanı.

Gökhan- Demirden korksaydık trene binmezdik güzelim yapma.

Ben- Hayırdır sen nerenin kekosusun bu nedir ya.

O sırada kıvrak bir hareketle elimden levyeyi aldı nasıl olduğunu anlayamadan üstüme üstüme yürümeye başladı geri adım attıkça daha çok üzerime geldi arabayla Gökhan denilen adamın arasında sıkışıp kaldım. Bu gerizekalı ne sanıyor kendini filmlerde ki gibi mest olup aşık olacağımı falan mı bu işler gerçek hayatta öyle yürümüyor canısı iyice dibime girdi. İttim ilk önce hiç geri adım atmadı ee benden günah gitti yapıştırdım tokadı herkes haddini bilecek.

Ben- Sana bir tavsiye bir kadın- kıza böyle davranılmaz hiç kimsenin özel alanına izinsizce giremessin burası dizi film değil kendine gel.

Sinirlenmiştim, öfkeyle arabanın yanına dolandım kapağını sertçe açıp sertçe kapattım o sırada Ömer sıçradı ve ağlamaya başladı gittim sarıldım sakinleştirmeye çalıştım ama susmadı en iyisi teyzemin yanına götürmekti aldım kucağıma, oha bu çocuk bu kadar ağır mıydı ya  indim arabadan Gökhan denilen adam karşıma dikildi.

Gökhan-Nereye?

Ben-Sanane be.

Gökhan-Gidemezsin bir yere zaten kucağında ki çocuğu taşıyamıyorsun hemde emir verildi tüm çocukları arabanın içinde tutmam lazım.