üstünü çıkar √

en iyisi bu

başlamadan önce bir şey söylemek istiyorum, lütfen LÜTFEN hikayedeki karakterlere sırf sizin istediğiniz bir davranışı gerçekleştirmiyor diye hakaret etmeyin, özellikle de bu kişi jiminse hakaret etmeyi düşünmeyin bile,

öhm, söyleyeceklerim bu kadardı sizi seviyom, iyi okumalar :3

mariah carey - i still believe

*

Park Jimin

Gazeteye psikopat civciv terör estirdi diye bir manşet atılsaydı şayet, fotoğraf olarak kendi resmimin basılmasına izin verecek kadar delirmiş ve öfke doluydum. Arkamdan, benden habersiz iş çevrilmesinden nefret etmekten tut, bu işleri çevirenler en yakın arkadaşlarım olunca ister istemez bir köpürme, gece uyurlarken yastıkla onları boğma gibi isteklerim elbette oluyordu.

Ama önce topuklarını kalçalarına vura vura okulda köşe bucak benden kaçan Jungkook'u yakalamam gerekiyordu. Hayır, onu yastıkla boğmayacaktım, direkt olarak ensesinden bir yavru köpek gibi tutacak, sonra da kasıklarını tekmeleyecektim.

"Gel buraya çabuk!"

"Asla!" okulun ikinci katındaki koridorunda, tenefüs vaktinde insanları çarpa çarpa önümdeki Jungkook'a ulaşmaya çalışıyordum, fakat benden daha atik bir vücuda sahip olduğu için bu hiç de kolay değildi.

"Tüm gün benden kaçamayacağını biliyorsun, gel buraya hemen!"

"Ne kadar geç ölürsem, o kadar iyi!"

Bir hışımla kendini lavabo kapısından içeri attığında ve peşinden ben de nefes nefese girdiğimde, lavabodaki birkaç kişinin bakışları bana dönmüş, beni tanıyanlar ise parmaklarıyla kapısı kapalı olan ortadaki tuvaleti göstermişlerdi. Yakalandın.

"Aç şu kapıyı, tüm gün o mikrop yuvasında saklanamazsın."

"Saklanırım!" diye bağırdı kapının diğer tarafından. "Eninde sonunda sen de pes edeceksin."

Derin bir nefes aldım, gerçekten bu çocuk benim sinir kat sayılarımın bile tansiyonunu düşürüyordu. "O zaman söyle, bu sinema olayını neden planladınız? Neden arkamdan iş çeviriyorsunuz?"

"Sadece yardım etmeye çalışıyorduk."

"Kime yardım ediyorsunuz ya? Kime? Ortada yardıma ihtiyacı olan kimse yok ki, siz neden bu işe burnunuzu sokuyorsunuz?!"

"Taehyung'la aranızın kötü olmasını istemiyorduk, hepsi bu."

"Öyle mi?" gerçekten buna inanacağımı falan mı zannediyordu. "Ne zamandan beri Taehyung'u bu kadar düşünür oldunuz; sen ve Wheein? Başka kim var? Annemi de olaya dahil ettiniz mi bari?"

"Wheein'in bir suçu yok!" kapıya vurdu dikkatimi çekebilmek adına. "Her şeyi ben planladım."

"Bende bunu yedim, gerçekten Jungkook, seni tanımasam bu dediğine inanabilirdim ama şükür ki seni de Wheein'i de gayet iyi tanıyorum ve her şeyin o sinsi yılanın başının altından çıktığına adım kadar eminim."

"Abartıyorsun Jimin, alt tarafı Taehyung'la seni sinemaya yolladık; aynı yatağa sokmuşuz gibi konuşuyorsun."

"Hiçbir şeyi abarttığım yok benim Jungkook, Taehyung'la aramızda olanlar sizi bir gram dahi ilgilendirmez ve siz böyle saçma sapan planlar yaparak sadece onu benden uzaklaştırdığınızın farkında değilsiniz."