Untitled: Saru Oxton(BL)

Chapter 4

TAHIMIL LANG na nakasunod si Shiel kay Saru habang nakapamulsa. After their series of kisses in their dorm, Saru decided to eat at the cafeteria.

Saktong pagkalabas nila kanina sa dorm ay tapos na ang mga klase kaya naman pinagtitinginan sila ng mga estudyanteng naglalabasan sa kanilang mga silid aralan.

Sa tuwing tatapat sa mga estudyante si Shiel ay yumuyuko ang mga ito. At dahil nasa unahan si Saru ay hindi niya ito napapansin.

Wala namang pakiaalam si Shiel sa palibot niya dahil na kay Saru ang lahat ng atensyon niya.

Nakarating sila sa Canteen na ganoon ang sinaryo. Akmang tatayo ang mga estudyante sa canteen para yumuko kay Shiel pero sinenyasan niya na maupo na lamang ang mga ito at manahimik.

Diretsong naglakad papunta sa counter si Saru. Mabilis siyang sumunod dito. Napalunok siya dahil sa biglaang pagharap ni Saru. Konti na lang ay magdidikit na ang ilong nilang dalawa sa sobrang lapit nila sa isat-isa kahit mas maliit si Saru sa kanya.

Agad na umatras siya sa takot na sigawan siya ni Saru. Tumungo siya at hinintay na murahin ng binata.

Dalawang minuto itong nakatungo pero wala, wala siyang narinig na mura galing sa binata. Dahan dahan siyang nagtaas ng tingin... He's heart danced after seeing his mate's calm expression.

He's not angry...

"What do you want to eat?" Saru asked.

Shiel blinked twice. "H-huh?"

"Down to earth Shiel. I'm hungry. What do want to eat?"

Natauhan naman si Shiel. He wanted to say 'You' but instead he said "I'll have the same order as you." He mumble in a low tone.

He's not hungry, he drank enough blood from Saru. Gusto lang talaga nitong maranasan makasabay kumain si Saru.

Saru nodded before facing the lady at the counter. Shiel just watched his mate talk to the lady and waited for the foods they've ordered.

Pagkatapos makuha ang pagkain ay umupo sila sa table na nasa may bandang sulok na sapat lang para sa dalawang uukupa.

"This is cool." Komento ni Saru pagkaupong-pagkaupo nito.

Nagtataka namang tumingin sa kanya sa Shiel. "Why?"

Saru bite his pizza, "well, I'm eating with the school king." Nilunok nito ang nginunguya. "Kailangan ba talaga na king ang tawag nila sayo? I mean yeah, you own the school but, that is quite awkward and cliche, isn't it? But I have to admit that it's cool at the same time since the whole school participates."

Gustong sabihin ni Shiel na siya ang hari ng lahi nila pero naalala niya ang pambabaliwa nito sa mga sinabi niya na siya ang mag-ari ng school.

"I'm the king. I'll tell you the story on other time." Sagot na lamang ni Shiel. "And since I'm the king... You are the queen---"

"Don't fucking kid with me Shiel!" Bulaslas ni Saru. "Damn it."

Natauhan naman si Shiel sa nasabi niya. Shit!

Now there's an unreadable expression on Saru's face.

"Saru, sorry....I just.." Hindi niya alam kung paano siya magdadahilan. "I'm sorry." Tumungo na lang siya dahil wala siyang mahanap na idadahilan sa binata.

Pinakatitigan ni Saru ang nakatungong si Shiel. Nakonsensya naman sa pagsinghal dito. Bumuntong hininga na lamang siya. "Shiel..."

Nakita niya ang bahagyang paggalaw ng balikat ni Shiel. "Shiel... Look. I don't wanna be called queen. I preferred to be called king or what if you want, just...just not the queen one. Now, look at me." Nag-angat naman ng paningin si Shiel. "This is fucking crazy... But, yeah...it's fine with me if that's what you want." Shiel's face brightened at his words.