De gave {Marauders story}

22

Nadat ik mijn dessert, wat bestond uit cheesecake en ijs, op had liep ik eerst nog even naar boven om wat huiswerk te maken voor dat ik naar het strafwerk moest. Na  een halfuur te proberen geloofwaardige voorspellingen te verzinnen voor waarzeggerij plofte Sirius naast mij neer en nam mijn perkament af. Ik zuchte "Geef terug" zei ik waarna Sirius alleen maar harder begon te grijnzen. Hij begon mijn huiswerk te lezen en lachte af en toe. "Denk je echt dat zij dit gaat geloven?" vroeg hij. "Hé ik heb er een halfuur aan gewerkt zo slecht kan het toch niet zijn" zei ik verontwaardigd. Sirius deed alsof hij nadacht "Oké het valt nog wel mee maar dat je hier gaat verdrinken en dan gered worden door de zeemeerminnen is nogal ongeloofwaardig" zei hij uiteindelijk. "Ik heb een beter plan" hij nam mijn veer en krabbelde iets op het papier, rolde het papier op, stak het in mijn tas die naast mij stond en nam mijn hand. "Kom anders komen we te laat bij Vilder" riep hij terwijl hij me mee de gang op sleurde. We zeiden niet zo veel terwijl we door de gangen liepen maar dat maakte mij eigenlijk niet zo veel uit, ik liep tenslotte met de knapste jongen van heel hogwarts door de gangen. Het was zo een klein beetje mijn droom, ook al wist ik dat hij wel 5 meisjes per dag zoende en waarscheinlijk totaal niet om me gaf. We kwamen net op tijd bij vilder aan en hij stond al te wachten bij de deur van zijn kantoor. "Zo" zei hij met een vies gezicht. "Toverstokken inleveren" hij stak zijn hand uit en ik keek vragend naar Sirius maar die was dit zo te zien al gewend e nlegde zijn stok in Vilders hand. Twijfelend nam ik mijn stok en gaf die ook maar aan Vilder. "Jullie gaan het terein opruimen en al het afval hier in doen" zei vilder terwijl hij ons beiden een plastieken zak gaf. "Julie zin pas klaar als al het afval weg is en ik kom het controleren." Hij liep met onze stokken zijn kantoor in en deed de deur toe, ons achterlaten met alleen een zak. Ik keek Sirius aan. Hij keek terug. Even bleven we zo staan, toen begon Sirius te lachen. Ik snapte niet wat er zo grappig was aan de siruatie en lachte niet mee. "Kom op" zei Sirius en hij liep al naar buiten. Aarzelend volgde ik. "Hebben we een plan?" vroeg ik. " Of gaan we gewoon wat rondlopen en afval van de grond rapen?" Sirius lachte weer. "Natuurlijk heb ik een plan, ik heb altijd een plan." zei hij triomfantelijk. "Mag ik weten wat je plan is ?" vroeg ik voorzichtig. Hij keek alsof hij goed nadacht e nschudde toen zijn hoofd. "Nee, volg mij maar gewoon". Ik wou niet te nieuwgierig lijken dus vroeg ik niet verden en liep achter hem aan. "Oké" zei hij na een tijdje. " Draai je om en doe je ogen toe, over 10 seconden open je ze weer en wacht je twee minuten, dan doe je je ogen weer toe tot ik zeg dat ze open mogen." legde hij uit. Ik rolde met mijn ogen. "Serieus, ik moet hier midden in de nacht met mijn ogen toe staan vlak naast het verboden bos omdat jij graag een beetje geheimzinnig wilt doen?" maaakte ik hem duidelijk. "Ja en Nee, het is inderdaad nacht en we zijn bij het verboden bos en je moet je ogen sluiten maar nee ik wil niet geheimzinnig doen." bracht hij ertegenin. "Hoezo wil je niet geheimzinnig doen?" vroeg ik. "Dit is voor je eigen bestwil je moet gewoon stil blijven staan met je ogen toe." Ik zuchte "Oké dan maar doe voort hé" Hij knikte en keek mij ongeduldig aan. Ik besefte dat dat was omdat hij wou dat ik mijn ogen sloot, dus deed ik dat en telde tot tien. Daarna deed ik mijn ogen open e nkeek rond. Ik zag nog net ee nzwarte staart achte nhet kasteel verdwijnen. Ah zo, hij wou gewoon niet dat ik wist dat hij animagus was, wel dat was dan jammer want ik wist het al. Ik wachte even en besefte dat ik niet aan het tellen was hoeveel minuten er al voorbij waren. Ik besloot gewoon te wachten tot ik de hond zag en dan snel mijn ogen te sluiten. Ik wachte nog ee nminuut of drie en Sirius was er nog steeds niet. Even later zag ik ee npaar schaduwen het kasteek uit sluipen en naar de womping willow lopen. Het leek er op alsof ze met drie waren. Bij de boom stonden ze stil en ik zag hoe een van hen opeens weg was. Een paar seconden later stopte de boom met bewegen ( want dat deed de boom als je in zijn buurt kwam, dat was algemeen bekend) en de drie gedaantes liepen naar de boom toe. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet meer inhouden en sloop dichterbij. Ik kon nu stemmen horen. Eentje was zeker van James, maar ik kon nie verstaan wat hij zij. Aan hun gestalten te zien waren de andere Peter en Remus. Aleen James en Remus waren nu nog buiten. Peter was door een soort gat gekropen onder de boom e nwas nu nergens meer te bekennen.  Plots wees James naar de lucht e nduwde hij Remus snel naar het gat toe, maar Remus begon rara bewegingen te maker e nkwam moeizaam vooruit. Hij schreeuwde het uit van de pijn. Ik kon dit niet aanzien en liep naar hen toe. James kreeg mij pas in de gaten toen ik er al bijna was. "Zora" riep hij. "Niet dichterbij komen loop weg dit is gevaarlijk." "Wat gebuert er dan?" riep ik totaal in paniek terug. Maar James antwoorde niet. Remus begon plots te lopen e nliet zich op handen en voeten vallen. Hij kwam mijn kant op. Maar ik had het pas veel te laat door. Hij kwam dichterbij en ik kon hem nu duidelijk zien.  Hij was geen mens meer. Hij was een weerwolf. Ik wist het honder procent zeker. Remus was en weerwolf. Voor ik hier beter over kon nadenken drong het tot me door dat Remus op mij afkwam en mij hoogstwaarscheinlijk ging aanvallen. Ik draaide me om e nbegon te rennen. Maar mijn voorsprong nam snel af en de weerwolf haalde mij in. Hij greep me vast e ngooide mij op de grond. Net toen hij de eerste klap wou uitdelen. sprong er iets groots en zwarts tussen ons in. Voor ik kon kijken wat het was lag het al vechtend met Remus op de grond. Ik draaide mij zo snel mogelijk om en rende het verboden bos in.

Dat was het eindelijk een beetje actie. Ik heb zo het gevoel dat er veel spelfouten in staan maar ik heb geen tijd om die na te lezen dus laat ik het  zo.

xxx NOOR