De gave {Marauders story}

24

Zeggen dat we snel waren zou een leugen zijn geweest maar het ging beter dan verwacht. Sirius ondersteunde me en ik beet op mijn lip om niet aan de pijn te denken. Sirius fluisterde voorturend dat het goed kwam en dat we er gingen geraken en ik voeg mij af of hij het niet meer tegen zichzelf zij dan tegen mij. We waren ongeveer in de helft toen het gebeurde. Een afgrijselijke kreet klong van bij het meer en geschokken stopte we met lopen. We spitste onze oren en probeerde te ontdekken van wie de kreet was. "Peter" fluisterde Sirius. Ik keek hem aan "Zeker?" Hij knikte. Nu moest ik snel handelen, ik kende peter niet zo goed maar ik wou hem absoluut niet aan zijn lot overlaten. "Oke, Sirius loop door ik moet iets doen maar we kunnen ondertussen verder wandelen, niet praten tegen mij of iets onverwachts doen oké ?" zei ik snel. "Zora?" vroeg Sirius een beetje angstig  "Wat ga je doen?" "Laat mij nu maar, loop gewoon door" " en Peter dan ?" "Daar ga ik naar kijken, ik leg het later wel uit, loop nu gewoon verder en breng mij naar de ziekenzaal." Sirius leek niet helemaal gerustgesteld maar hij liep toch door. Ik consentreerde me en trad uit mijn lichaam. 

De pijn in mijn been voelde ik nog steeds maar naarmate ik verder weg zweefde leek de pijn op een of andere manier ook verder weg. Het was donker dus ik zag niet veel. Ik vloog zo snel mogelijk naar het meer en probeerde alle tekenen van leven op te vangen. Ik was nog nooit zo bang geweest. Wat als er iets met Peter gebeurde? of met iemand anders?. Ik kwam steeds dichter bij het meer maar ik zag Peter nog steeds niet. Waar was hij ? Na een minuut of tien zag ik een hert lopen en ik vermoede dat het James was. Ik ging er snel heen en liet me met hem een worden. Meteen was ik een hert en dacht ik wat James dacht. Wie schreeuwde er, en waarom? Het geluid kwam duidelijk van de buikwilg, Hoe kwamen ze daar, Remus was net nog is het bos. 

Ik ging weer 'uit' James en vloog verder richting de beukwilg. James wist dus niet veel meer als ik. Ik vloog zo snel ik kon en eenmaal aangekomen bij de boom zag ik Peter inderdaad zitten. Ik wouhem in eerste instantie vragen wat er geeurt was maar aangezien mijn lichaam nog steeds richting het kasteel wandelde, was dat nogal moeilijk dus ging ik Peter binnen. 

Na nog geen halve minuut kwam ik te weten dat Remus op Peter af was gekomen en hem aan wou vallen. Peter schreeuwde toen zo hard hij kon in de hoop dat James of Sirius hem zouden horen. Dat gebeurde niet dus veranderde Peter in zijn Animagusvorm, een rat, en begon te rennen. Remus achtervolgde hem en door al die beweging begon de beukwilg te bewegen. Remus sloeg op de vlucht, peter duwde op de juiste plaats om de boom te doen stoppen en bleef daar zitten. 

Het was dus in orde. Ik vertrok terug naar mijn lichaam maar ik kwam moeilijk vooruit, ik had pijn en was doodop. Dumbledore had mij gewaarschuwd dat ik niet te veel, niet te ver, en niet als ik gewond was mij mocht verplaatsten. Maar ik had het toch gedaan en nu moest ik zo snel mogelijk terug. 

Het duurde een minuut of twee maar het was genoeg om Sirius ongerust te maken. Toen ik eindelijk in mijn lichaam kroop werd ik helemaal warm en kon ik een zucht niet onderdrukken. "Zora!" zei Sirius meteen. " Het is oké" zei ik. Het was moeilijk om te praten dus ik hield het zo kort mogelijk. "Het was Peter, hij is veilig nu" stamelde ik "Maar hoe?" zei Sirius noch maar ik was zo moe dat ik mijn ogen sloot en meteen in slaap viel.

Niet zo een goed en lang hoofdstuk maar ik heb goed nieuws. Ik heb mijn eigen computer gekocht en ga dus vaker kunnen schrijven. Joepie