Ik rende en ik bleef maar rennen. Ik voelde steken in mijn zij maar ik durfde niet te stoppen. Takken swiepte langs mijn armen en benen en sneden in mijn gezicht. Ik hijgde, ik was dood op, maar ik bleef lopen. Dit kon niet. Het was een droom. Ik wist dat dat niet waar was. Dit was echt. Maar het voelde zo onwerkelijk. Remus was een weerwolf. oké dat was onwaarscheinlijk maar nu ik er goed over na dacht was het eigenlijk wel logisch. Hij was elke maand wel eens ziek. Had vaak schrammen en natuurlijk zijn litekens. Hij werd altijd een beetje stil als iemand iets over weerwolven zij en was redelijk onzeker over zichzelf. En de andere? Die waren dus animagus. Van Sirius wist ik het al natuurlijk maar van James en Peter niet. auw! er schoot een enorme pijnscheut door mijn scheenbeen. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik niet door had gehad dat ik recht op een boom was afgelopen. Nu lag ik dus op de grond voor die boom. Ik keek naar mijn been, wat vrij moeilijk was aangezien ik een broek aan had maar uiteindelijk lukte het in zag ik dat er een grote snee in was, waarscheinlijk door een tak. Ik scheurde een stuk van mijn blouse en wikkelde dat rond mijn been. Spijtig ik had die blouse og niet zo lang maar goed het moest wel. Nu begon het tot mij door te dringe ndat ik midde nin het verboden bos was en geen flauw idee had hoe ik terug bij het kasteel moest komen. En tot slot liep er ook nog ee neen hysterische weerwolf door dat bos, opzoek naar mij. Joepie! ( hoor het sarcasme). Oke ik moest eerst en vooral licht hebben. "Lumos" mompelde ik en ik stond op. Auw mijn been! Ik kon zo onmogelijk helemaal naar de ziekezaal stappen. Ik had hulp nodig maar als ik zou roepen zou Remus mij waarscheinlijk horen en naar mij toe komen. Dat was dus niet de bedoeling.
Ik leunde tegen de boom aan en probeerde een uitvlucht te zoeken maar het lukte niet echt. Plots hoorde ik een tak kraken niet ver van mij vandaan. Ik keek op en hield mijn stok in de aanslag. Mijn hart bonsde in mijn keel. Ik keek om mij heen en zag plots een zwarte hond uit de sruiken springen. Sirius. Gelukkig was hij het. Hij rende naar mij toe en veranderde in zichzelf. Hij boog over bij heen en keek geschrokken naar mijn wond. "Heeft hij.... heeft Rem je?" Ik schudde mijn hoofd snel maar dat deed meer pijn als ik had verwacht en kromt weer ineen. Ik zag Sirius enigzinds ontspannen en hij kwam naast me zitten. "Het spijt me" was het enige dat hij zij. Ik wou zeggezn dat het niet zijn schuld was maar elke beweging die ik maakte deed pijn dus zweeg ik maar gewoon. "Ik had je moeten beschermen en niet alleen laten. En ik had je ook moeten vertellen" zei Sirius. Ik keek hem, voor zover dat mogelijk was, aan en probeerde hem duidelijk te maken dat het oké was en dat het niet zijn schuld is. "We moeten naar de ziekenzaal maar Remus zwerft hier nog ergens rond dus we kunnen beter wachten tot morgen, mag ik je been is zien als het echt erg is gaan we nu wel en hopen we dat we hem niet tegenkomen." Ik liet hem mijn been zien en we besloten door te gaan. Sirius hielp mij mee overijnd maar hret duurde bijna een minuut omdat mijn been zo veel pijn deed. Toen we wouden vertrekken sprong er iets uit de struiken. Ik gilde en sirius ging snel voor mij staan om mij te beschermen. Gelukkig was James. Hij veranderde in zijn mensenvorm en gaf iets aan Sirius. "Snel breng haar in veiligheid" zei hij. "Moony is naar het meer dus probeer daar vandaan te blijven. Ik ga echter Rem aan" Sirius knikte. "Oké dankje zorg dat je niet gewond raakt" antwoorde Sirius en James veranderde weer en liep weg. Sirius draaide zich om en nam het bundeltje dat James hem had gegeven. Ik zag nu dat het een mantel was. Sirius deed hem rond ons en tot mijn grote verbazing was het een onzichtbaarheidsmantel. Ik vroeg me af hoe James daar aan kwam maar daar was het nu niet het moment voor. Het lukte ons net om onze benen helemaal te bedekken en langzaam en voorzichtig vertrokken we naar het kasteel.
Zeg het maar als er spelfouten in staan dan doe ik ze weg! hopelijk vinden julie het een leuk hoofdstuk, laat maar weten xxx Noor
JE LEEST
De gave {Marauders story}
FanficZora heeft een gave, ze kan in mensen kruipen, voelen wat zij voelen , weten wat zij weten, denken wat zij denken wat zij denken. Je zou denken dat het voordelen heeft maar wees gerust het maakt je leven niet gemakkelijk. Zeker niet als je op Hogwar...
