That one boy (GESTOPT)

part 4

Volgende ochtend

Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk op mijn gsm hoelaat het is. Als ik zie dat het 9 uur is, springen mijn ogen open en spring ik van het bed af, ik ga me snel klaar maken en ik doe alleen mascara op. Ik pak een paar appels en stop ze in mijn tas, eentje eet in onderweg op en de rest tussen de pauze. Ik ren naar mijn fiets en race ik naar school toe.

Ik klop op de deur en doe de deur open. Kijkend om me heen loop ik naar meneer De Jager en geloof me hij is super streng. Hij kijkt me streng aan "waarom ben je dit keer laat mevrouw Watson?" ik kijk om me heen en zie ik de nieuwe jongen waarvan ik alleen de achternaam van weet, hij knipoogt naar me en ik richt me weer op meneer De Jager die ongeduldig wacht. "sorry meneer ik had me verslapen, ben vergeten om de wekker te zetten." Zeg ik. "als je nog een keer telaat mijn les in komt mag je 4 pagina's schrijven waarom je telaat komt, begrepen?" zeg hij streng "ja meneer, het spijt me, het zal niet meer gebeuren" "ik hoop het, ga maar zitten naast Justin, aangezien er geen andere plaatsen zijn."

Ik loop naar mijn plaats, die naast die van Justin is, helemaal achterin, naast de muur. Ik leg mijn tas op de grond en leun ik tegen de muur en bekijken ik Justin. Zijn haren zitten perfect in model, heeft hazelbruine ogen, hij heeft een half lange shirt zonder mouwen waardoor je zijn tattoo's ziet, verder heeft hij een grijze jeans aan.

Eerlijk gezegt staat het hem heel goed. Ik wordt uit me gedachten uitgehaalt als Justin tegen me praat, "kan je het zien?" zegt hij met een knipoog. ik zeg niks, draai me om en voel dat ik rood wordt. Ik probeer op te letten, maar dan landt er een propje op mijn tafel. Ik vouw het propje weer recht en lees wat er op staat: "heeft mevrouw Watson nog een voornaam? - Justin - " zuchtend pak ik een pen en begin ik te schrijven: "- Sophia -" het is kort, maar ik wist niet wat ik terug moest zeggen, vandaar dat ik 'sophia' heb geschreven.

Ik maakt het papier een bolletje en gooi het weer naar Justin. Hij opent het, schrijft er wat op en gooit/geeft hij het weer aan mij " Sophia, mooie naam - Justin - " "dankjewel - Sophia - " "wat dacht je om samen met mij naar de Starbucks tegaan na school ? - Justin -" omg hij vraagt mij uit, 'nee Sohpie denk aan wat Charlotte aan je heeft vertelt'. Dan bedank ik me, ik kan vandaag niet. Vandaag gaat Lucas weg. Ik pak mijn pen en begin weer te schrijven op het blaadje dat al bijna vol zit. "sorry Justin ik heb al andere plannen vandaag. - Sophia - " ik maak er weer een bolletje van en leg het op Justins tafel, hij opent het en kijk me met een teleurgestelde blik , dan richt hij weer op het blaadje, schrijft er wat op en heeft het aan mij: "oh kan het misschien niet een andere keer? - Justin - " als ik iets terug wil schrijven gaat de bel. Ik stop snel mijn spullen in mijn tas en sprint ik naar mijn klas, in de hoop dat ik Justin niet tegenkom.

Ik moet onthouden over wat Charlotte zegt, hij is een player, hij speelt met het hart van elke meisje. Ik zie dat ik bij mijn lokaal ben en ga ik op een plek zitten waar Justin niet dichtbij mij kan zitten. Ik zit tussen mijn vrienden en luister mee wat ze vertellen en praat gezellig mee.

Ik zie dat Justin de lokaal binnen komt en gaat aan de linkerkant van achter zitten. Ik zit aan de rechterkant van voren. Meneer Brown begint te praten en iedereen wordt stil. Ik voel dat ik bekeken word. Ik draai me om en zie dat Justin net weg kijkt. Ik negeer het en luister weer verder. Meneer Brown let de stelling van Pythagoras uit. pf dat is makkelijk, ik zak onder uit en luister half mee.

Ik zie dat er een briefje op mijn tafel zit, ik kijk om me heen en zie dat mijn vriendin Genny naar me gebaart om het briefje gebaart om open tedoen. Als ik de briefje open doe lees ik: "heb je in het gaten?" "wat? Nee?" "die ene nieuwe jongen, uhm Justin toch? Nou hij staart de heletijd naar je" "wat?!" ik draai me voorzichtig om en zie zoals er werd verteld, Justin staart inderdaad naar me. Hij wordt uit gedachten gehaalt als ik naar hem zwaai, hij schrikt en draai naar de docent toe. Ik schrinnik en draai me ook om. De rest van de school dag ging wel normaal, ik negeerde Justin en ging gezellig met mijn vriendinnen praten.

Bij de fietsenstalling kwam ik Justin tegen. Ik liep zachtjes en snel in de hoop dat hij me niet merkt. Maar jammer genoeg hield een hand mij tegen om verder telopen. "waarom negeer en ontloopt je mij?" vraagt Justin "laat me los ik heb een afspraak" "zeg eerst waarom je dat doet" sist hij, zijn grip wordt pijnlijker. "Justin ik kom te laat, laat me los" zegt ik half schreeuwend. "HE WAT GEBEURT ER DAAR!?" schreeuwt de congergië (geen idee hoe je het schrijft) "shit" mompelt Justin. Ik gvoel dat zijn grip zwakker worden, snel maak ik me los en kijk heb grijzend aan. "veel succes Justin" zeg ik met een grijns en loop ik snel naar mijn fiets, stop mijn tas in de mand en fiets ik weg, ik kijk nog voor de laatste keer om en zie ik dat Justin boos tegen de congergië praat. Lachtend fiets ik naar huis.