I am the luckiest PERSON to have You (Ara Galang and Thomas Torres)

CHAPTER 38

MIKA'S POV

Yuck! So William likes my brother. . . gay.

Not that I'm hating on gay people, but seriously, how would ynu react if a boy likes your brother?

Me: *laughs hardly* Pero seryoso ka talagang bakla ka? *laughs*

William: Nakita mo na lahat, diba? Na bakla ako? Tapos sinabi ko na nga sayo na gusto ko yung kuya mo.

Me: So, kung hindi ko kayo nahuli kanina ng kaibigan mo, hindi ko malalaman na bakla ka?

William: Hindi ko rin alam.

Me: Ang pagkakakilala ko sayo, you're the son of my dad's friend. Tapos sa boxing gy pa kayo mas nagkakilala ni kuya. Naguguluhan ako sayo!

William: Tara nga, kain muna tayo tapos dun na rin natin pag-usapan lahat.

Me: Okay.

ARA'S POV

Lola Lucy: Ara, nandirito na yung sundo ko.

Me: Ah sige po lola, maraming salamat po.

Lola Lucy: Ako ang dapat na magpa-salamat sa iyo, hija. Napakabuti mong bata at sana ay pagpalain ka pa ng ating Panginoon.

Me: Sige po! I hope this isn't the last time that we see each other.

Lola Lucy: Ako rin. Tiyatj na magagalak ako kapag nagkita tayong muli. Sige na, Ara. Goodbye!

Wow. Is this real? Parang movie lang. Yung, may makikilala kang matanda, tapos siya pa yung tutulong sayo sa mga problema mo. And the next thing you know, alam na alam na niya lahat ng nangyayari sayo.

THOMA'S POV

Waaaaaah! Gulong-gulo na ang utak ko! Hindi ko na kaya itong dinadala kong problema!

Jeron: Thomas! Ba't kanina ka pa tulala? Natatakot na tuloy ako sayo.

I hear Jeron talking to me, pero there's something in me that's stopping me from speaking.

Jeron: Hoy! Thomas Christopher Torres!

Almond: I know what to do. . . *kinuha ang phone sa kamay ni Thomas*

Me: Hoy! Anong ginagawa mo Kuya Almond?

Almond: O diba. I told you.

Jeron: Expert ka talaga mang-asar Kuya Almond!

Almond: Syempre! Ako pa! Sige, bahala ka na dyan Jeron, baka mamaya tulala na naman yan. *sabay alis sa kwarto*

Jeron: Ikaw naman kasi Thom, bakit di ka sumasagot sa tinatanong ko? Tulala ka dyan. Nagkita lang kayo ni Katrina, nagkaganyan ka na.

Me: No. Don't mind me.

Jeron: Come on bro. Tell me what's disturbing you.

Me: Pero promise me that you won't judge.

Jeron: Of course! True friends won't judge.

Me: Okay. Ganito kasi. Hinalikan ako ni Katrina. Sa lips. Sa park, kung saan kami laging pumupunta.

Jeron: *speechless*

Me: Hoy! Problemado na nga ko dito o!

Jeron: So ibig sabihin. . .

Me: Ibig sabihin ano?

Jeron: Siya ang first kiss mo?

Me: Ang gay naman pakinggan. Pero yep. That's the truth. We all have to accept it.

Jeron: E pano ba nangyari?

Me: *kinuwento ang nangyari*

Jeron: Kaya naman pala kanina ka pa tulala.

Me: Tapos ito ang pinakamalupit. I saw Justine Tiu walking from the park.

Jeron: Huh?

Me: Nakita ko siyang naglalakad paalis ng park. So there's a possibility na baka nakita niya yung nangyari. *sabay yuko*

Jeron: Major problem nga yan bro.

Me: Hay. Pero I know, Ara will listen to me. Alam kong alam niyang wala na kong feelings para kay Katrina.

Jeron: Pero si Katrina, may feelings pa para sayo.

Me: Katrina isn't important. What's important is Ara's reaction to this. Kapag nagalit siya sa akin nang dahil dito, hinding-hindi ko mapapatawad si Katrina. NEVER.

Jeron: Sige. I'll pero wala pa naman si Ara dito sa Manila, right?

Me: Of course! Kakauwi niya lang kaya sa Pampanga.

Jeron: Sorry.

Me: Hay. Pinagsisisihan ko na tuloy na tinanggap ko pa bilang kaibigan si Katrina. Sabi niya, nagka-problema daw sila ni Dan. Sabi daw ni Dan, si Ara pa rin yung mahal niya at ginagamit lang daw siya ni Dan para kalimutan si Ara.

Jeron: Naniniwala ka?

Me: Bro, naguguluhan na rin ako sa mga nangyayari. Di ko alam kung paniniwalaan ko siya o hindi. Tapos si Dan, even if our friendship drifted away, kaibigan pa rind naman ang turing ko sa kanya. We've known each other even before college.

Jeron: Naks.

Me: Asus.

ARA'S POV

*sa kwarto ni Ara*

Dialing Thomas : ). . . .

Me: Hello? Thom?

Thomas: Ara! I miss you!

Me: I miss you too! Kamusta ka naman dyan?

Thomas: O-okay lang. *medyo humina ang bosses*

Me: You sure?

Thomas: Yes, o-of course. Ikaw, are you okay?

Me: Yup. Grabe ang nangyari sakin kanina.

Thomas: Bakit? What happened to you?

Me: *kinuwento yung tungkol kay Lola Lucy*

Thomas: Wow naman. Pati mga lola, bilib na bilib na sa talent mo!

Me: Bolero.

Thomas: Hindi ah. I'm just telling you the truth.

Me: O sige, bye! I love you! Wala sanang lumapit sayo habang wala ako!

Thomas: *speechless*

Me: Uy! Joke lang! Syempre alam ko namang di ka ganun. I trust you. Bye! Love you.

Thomas: *speechless*

Me: Thom! You still there?

Thomas: Ah, yup. Sige, I love you too. Bye. I miss you so much.

Me: Sige, bye!