Catching Feelings (One shot compilation)

My girl is blind

Love at first sight.

Kung noon ko siguro siya nakilala malamang sa malamang naniwala ako sa kasabihan na yan.

Kung noong hindi pa ako bulag. Mga panahong maayos pa akong nakakakita.

Kaso, ngayon lang siya dumating. Kung kelan ni aninag wala.

•••

"Pa, do something about it. Hindi pwede to. I still have so much things to do. Hindi pwede to. Hindi pwede. Hindi. hindi!" wala akong magawa kundi ang sumigaw at umiyak.

"Davie.." alam ko namang walang may gusto na mangyari to. Alam ko din namang dadating sa puntong wala na akong makikita. Na ni kahit kaunting ilaw man lang wala. Pero bakit ngayon pa ? kung kelan nasa taas na ako. Kung kelan nasa kasagsagan ako ng career ko. Kung kelan naabot ko na yung pangarap ko. Pagkakataon ko na eh. Kaso ano ? nabulag ako ng tuluyan.

"Akala ko ba matagal bago mangyari to ? Eh bakit ganito !! Pa.." Kanina ko pa sinisigawan ang lahat. Kanina pa ako nagmamakaawa kay papa na gumawa siya ng paraan. Kahit pa alam kong wala nang pag-asa.

Bata palang ako ay nadiagnose na ako ng sakit na to. I undergo through cornea transplant already. Akala namin ayos na. Pero bigla itong bumalik ng grumaduate ako ng highschool. I was supposed to undergo another transplant but my doctor go against it. Too risk-y na daw. My life maybe at stake. But I'm too eager na wag mabulag. I still take the risk. Ayaw ni papa pero wala na din siyang nagawa. After the second operation my life become normal again. But not until I was 21.

During those times graduate na ako sa kursong accountancy and I already passed my board exam. And I was starting at my career. My modeling career. I was modeling for the clothing line of my papa. The 'Davie & co.' clothing line. Napag-alaman namin na nangyari ulit yung nangyari nung first operation ko. I didn't worry that much kasi alam kong maayos din namin. But I was wrong. Hindi na ako pwedeng mag undergo ng isa pang transplant dahil masyado nang malaki ang chance na ikamatay ko ito. At ang pwede nalang na gawin ay ang patagalin yung pagkabulag ko.

Nang malaman ko yun, I waste no time. I live my life to the fullest. I travelled around the world. Dahilan ng pagkaladiskubre saakin ng mga sikat na modeling agencies. Naging maganda ang takbo ng lahat. Pero ng unti-unting nawawala ang paningin ko umuwi ako ng Pilipinas to be with my papa. But I never expected it to be that fast.

Week after I landed here isang iglap wala na akong makita.

••

"Bro, thanks ulit. Alam mo naman mommy mo, ayaw iba ang mag handle ng shoot na to eh." tumango nalang ako bilang sagot saka ngumiti. Ano pa bang magagawa ko ? Importante para kay mommy ang may ari ng clothing line na to. Kaya kahit may lakad dapat ako ngayon I cancelled it for this photo shoot.

"I know right ! Porke't anak ng ng may-ari siya na agad. If I know, mas maganda pa ko kesa sa kanya" Rinig kong sabi ng isang babae sa likod. Halatang may halong inggit ang pagkakasabi pero hindi ko nalang pinansin at patuloy kong kinalikot yung camera na gagamitin ko.

"But I've heard that she's an international freelance model. Baka talagang magaling." So, the model is the daughter of the owner and an international model ? Hindi na pala nakakagulat na ako ang pinag hawak ng shoot na to.

Inaayos ko ang mga gamit ko nang mapansin kong biglang tumahimik. Hanggang sa nakita kong pumasok ang isang matangkad na babae. Maputi, pulang buhok, pale cheeks, sexy body and Red lips. Meron siyang kasamang isang lalaki na sa palagay ko ay nasa mid fourties at isang ... nurse ? Not sure, but she's wearing all white. May sakit ba to ? but the way she swayed her hips and the way she stood infront of me she looks fine. Perfecly fine.