Taste of Pain

Chapter 8:

"love kain ka na" tinapunan ko lang sya ng tingin at di sya pinansin "love masarap luto ni tita oh favorite mo" dagdag nito

"im not in the mood to eat please leave" sambit ko habang nakatingin sa mga kabong ng mahal ko sa buhay

"love please di ka pa kumakain kahapon pa eat this gusto mo subuan kita?" di ko parin sya tinitignan yes kahapon pa ko di kumakain wala akong gana

"no" bat ba ang kulit nya im pist right now because of them, kasama nya lagi mangulit si kristel para kumain ako tatlong araw na ang burol nila pero isambeses lang ako sa isang araw kumakain at 3 oras lang natutulog

"please love tignan mo ang payat mo na" he said at hinwakan ang wirst ko

"i said im not in the mood kala ko ba matalino ka bat di mo maintindihan?" ngayon tinignan ko na sya ng masama dahil inis na inis na ko

"i want you to eat with me like we always do before, do you remember?" di ko parin inaalis ang masamang tingin ko sa kanya di nya den inaalis ang ngiti sa mga labi nya showing his white teeth
Kung dati makita lang ang mga ngiting yan ok na ko pero ngayon bakit wala na

"please if you want to eat then eat with your own" i shout at him dinanagdagan nya lang sakit sa ulo

"sorry im here to comfort you but i think you dont want it" buti naman alam nya

"yes i don't so leave now" bumalik ang tingin ko sa mga kabaong at di na sya tinignan pang umalis

Tumayo ako para pumunta sa kwarto at magpahinga pero pagharap ko sa likod nakita ko si grachelle

"hi kamusta? Pasenya na ngayon lang ako nakapunta im too busy" ngayon lang ata sya naging busy madalas kasi wala syang ginagawa since may pera naman ito ewan ano ba trabaho

"Di kita kailangan dito" my bratty attitude turn on ewan ko ba matic na bibig ko lahit sino kumausap sakin laging pabara,  singhal ko

"are you ok?" tanong nito i raised my eyebrow "i think you look fine" parang tanga to e mukha ba akong  fine after all this scene tngina tanga na lang kung magiging fine kapa pag ganito nangyari sayo.

"sorry sa pang gugulo, kailangan mona ata mag pahinga, sweetdreams" she said and walk away di ko na sya pinansin dumiresto nalang sa kwarto ko kung saan i cry comfortably

Tuwing tinatanong nila akong kung ok lang ako gusto ko sabihin na hind ako ganon ka okay, at gusto ko magsumbong lalo na kay jacobe pero umaatras dila ko hindi ko alam pero isa lang natutunan ko wag mong ipakita ang kahinaan mo sa iba kasi ito ang magiging dahilan nila to drag you down for now on im not letting this happen again.

........

Dumating ang libing ng lola at ng mga kapatid ko imiss the way they hugged me tight pag kauwi ko i miss my lola foods i miss kung gano ka kulet ang dalawa kong kapatid imiss how my lola calm me pag galit ako and comfort me pag malungkot ako i miss all about them, and from now on no one do those thing to me anymore cause they're gone

Di ako umiiyak habang nilalakad namin ang papunta sa simenteryo asa likod ng kabaong ako, at asa likod ko naman yung mga taong malapit samin umiiyak ang ilan. but i feel some of them ay nagpe pretend lang umiyak. sila grachelle at si kristel and jacobe naman hindi umiiyak halatang pinipigilan nilang umiyak dahil ayaw din nilang mag mukang mahina, yeah yun kasi ang sabi ko. alam kong malapit sya kay lola idol sya ng mga kapatid ko dahil he's brave and handsome.