Second Girl~The Maze Runner

Hoofdstuk 5

Een paar jongens lopen weg. Anderen blijven nog even bij de muur staan en zuchten nog wat na, maar gaan daarna weer weg. Ik blijf maar naar de muur kijken. Ben is weg. Hij gaat dood. De Grievers zullen hem ongetwijfeld grijpen. Er is niks aan te doen. Ben is voorgoed weg. Thomas heeft me nog steeds vast. Al snel komt Newt naar me toe gelopen. Je kan duidelijk aan zijn gezicht zien dat hij het moeilijk heeft. 'Gaat het een beetje?' vraagt hij. Je ziet dat hij dit aan me vraagt om niet over zichzelf na te denken of het wel met hém gaat. Ik knik zwakjes. Hij spreidt zijn armen en geeft me een knuffel. Het voelt veilig en vertrouwd.

Ik had geen zin om weer meteen in mn hangmat te gaan liggen, dus ben ik maar onder een grote boom gaan zitten. Als ik hier zit, heb ik altijd een goed zicht op alles. Ik kan alles mooi in de gaten houden. Maar ik kom hier vooral om na te denken. Ik zit nu zo ongeveer 5 maanden in het kamp, en nog steeds weet ik niks. Behalve dat ik Daisy heet. Maar meer ook niet. De jongens zeggen dat er morgen of overmorgen weer een nieuw Groentje komt. Ik ben benieuwd of het een jongen of meisje is. Na mij zijn er alleen maar weer jongens gekomen. Ik denk aan mijn eerste dag hier. Hoe verward ik was, hoe bang ik was, hoe verdrietig ik was. Het was heel moeilijk voor mij om te accepteren dat dit mijn leefsituatie is. Als Newt en Teresa er niet waren geweest, wie weet hoe het dan met me was afgelopen. Dankzij hun voel ik me hier, voor zo ver dat mogelijk is, thuis. Ik heb via hun vrienden gekregen. Thomas, Chuck, Minho zelfs Gally die zo naar doet tegen iedereen. Gally is niet wat de meeste mensen denken. Ze denken dat hij alleen maar stoer kan doen en een beetje de boel loopt te commanderen. Maar het tegendeel is juist. Gally is juist heel slim! Hij is baas van alle bouwers. En het klopt dat hij stoer doet en loopt te commanderen, maar daar achter zit veel meer. Hij is een vriend van mij en ik durf hem zelfs wat dingen toe te vertrouwen. Hij was de persoon die na Newt kwam. Alby was de eerste, daarna Newt en daarna Gally. Wat moet het vreselijk zijn geweest voor Alby om hier een maand lang alleen te zitten. Ik was al bang, maar ik had mensen om me heen en veel ook. Hij had helemaal niemand, totdat Newt kwam. Newt heeft me een boel verteld over iedereen. Bijvoorbeeld dat Thomas, toen hij net uit de Box was, de Maze in wou rennen. Maar toen struikelde hij en viel hij. Newt vertelde het verhaal in geuren en kleuren. Hij kan mooi vertellen. Hij vertelde ook dat Teresa de stijger was ingeklommen en allemaal dingen naar de jongens gooiden. Toen Thomas naar boven klom, had ze zelfs een mes! Toen ze redelijk was gekalmeerd hebben ze haar eindelijk kunnen rondleiden. Het wordt langzaam donkerder en frisser. Het kippenvel staat op mn armen. Ik probeer op te staan, maar het lukt niet echt. Ik klamp me aan de boom vast en zoek een beetje grip, maar tevergeefs. 'Hulp nodig?' hoor ik ineens uit het niets. Ik het halfdonker kan ik nog net het gezicht van Minho onderscheiden. Ik begin te lachen. 'Hahaha ja graag. Je liet me schrikken.' Minho loopt grijnzend naar me toe en pakt mijn arm vast en slaat zijn andere arm om mijn middel. 'Wil je naar je hangmat?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, liever even naar het kampuur.' S avonnds is er altijd een kampuur. Normaal is het altijd heel gezellig, maar nu is het verdacht stil. Iedereen staart in het vuur met een doffe blik in hun ogen. Door het vuur heen zie ik Teresa aan de andere kant zitten naast Thomas. Ze kijken allebei naar het vuur. Er staan tranen in Teresa's. Thomas heeft een arm om haar middel geslagen. Hij lijkt diep in gedachten te zijn gezonken. Iedereen trouwens. Niemand had dit gewild, niemand had Ben de Maze in willen sturen. Maar het kon niet anders, hij was niet meer te genezen. Al beweerde hij zelf wat anders. Het is een groot verdriet voor ons allemaal. Zowat iedereen kon het wel goed met hen vinden. Ze hadden groot respect voor hem dat hij een Renner was. Dat hij, iedere dag weer, zn leven waagde om een uitweg te vinden. Niemand zal hem ooit vergeten.

'Jongens...' Iedereen kijkt op naar Alby. Alby staat op. Ook bij hem glinsteren er kleine tranen in zijn ooghoeken. 'Ik... Ik weet dat het moeilijk is na vandaag. Maar morgen of overmorgen wordt er een nieuw Groentje hierheen gestuurd. En ondanks dit, verdient hij...' Alby kijk even naar Teresa en mij. 'Of zij een warm welkom. Dit mag geen rol spelen voor de nieuwe. Laat dat duidelijk zijn.' Alby gaat weer zitten. Gally, die naast me zit, kijkt strak naar het vuur. Ik vraag me af of hij het wel allemaal heeft meegekregen. Niemand is er met zn gedachten bij. Links van mij zit Minho. Hij kijkt met de zelfde blik als Gally in het vuur. Mijn ogen gaan langs de jongens heen. Stuk voor stuk staan ze allemaal op breken. Terwijl ik rond kijk, zie ik Newt nergens. Ik kijk achter me naar de boom waar ik vanmiddag zat. Er zit een gestalte uit een soort pot te drinken. Geen twijfel mogelijk, het is Newt.