Φώς! Ένα δυνατό άσπρο φώς με τυφλώνει ! Τα μάτια μου ερεθίζονται, δεν μπορώ να δω καθαρά , δεν μπορώ να δω τίποτα , δακρύζω, πονάω ! Μα που βρίσκομαι. Η μνήμη μου κενή , εκτός από.... δάκρυα. Δεξιά και αριστερά , άνθρωποι να κλαίνε. Μέσα στην οχλαγωγία των θρήνων τα πουλιά κελαηδούν , δίχως να ενδιαφέρονται για την μουντή ατμόσφαιρα . Τα πρόσωπα των ατόμων που κλαίνε τα ξέρω , μου είναι τόσο γνώριμα, τα νιώθω τόσο κοντινά μου, μα τόσο μακριά .Μα.... που βρίσκομαι τώρα
και που ήμουν πρίν?
