Giyuu: Demek ki seni senden iyi tanımıyormuşum.
Giyuu: Her neyse. Benimle ne yapacaksın?
Sanemi: Aslında aklımda birkaç fikir var.
Sanemi: Fakat ne yapacağımı konusunda biraz kararsızım.
Giyuu: Yaratmaya devam et. Amacın buydu. Amacını bitirdikten sonra benimle ne yapacağına karar verirsin. Çok bunalmış ve stresli görünüyorsun.
Sanemi: Ben vazgeçeceğim galiba Giyuu. Tüm şu yaratma işinden. Yalnızca yaşantıma kaldığım yerden devam etmek istiyorum.
Sanemi: Fikirlerimden birini sana şimdi açıklıyorum.
Sanemi: Sonsuza dek benim yanımda kal. Biliyorum bu kardeşimi geri getirmeyecek ve sen onun yerini dolduramayacaksın. Ama insanın yanında biri olunca mutlu hissediyorsun. Yalnız olmadığını bilmek harika hissettiriyor. Hiçbir zaman görevlerini yerine getiremesen de bunu getirebileceğine inanıyorum.
Giyuu: Ne oldu da böyle düşünmeye başladın?
Sanemi: Kabul ediyorum. İlk andan beri senden nefret ettim, senden hoşlanmadım. Belli süre zarfında empati yapmaya çalıştım. Sen de zor zamanlar geçirmişsindir. Özür dilerim. Seni her halinle kabul etmeliydim.
Sanemi: Ne diyorsun, benimle misin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nonsense Speaker |sane.giyuu|
Fanfiction›giyuu×sanemi‹ "İnsanlar tarafından önemsenmemek nasıl hissettiriyor?"