Secret Hotel (COMPLETED)

CORPS

Avyanna Peyton's POV

Today is my wedding day, after how many months of preparation ikakasal na ko... sa lalaking hindi ko nga lang mahal.

Everyone's greeting me ng "congratulations" as if I care. I tried to smile kahit napipilitan lang ako at gusto ng bumagsak nang luha ko.

I was about to go outside when I hear someone's knocking on my door.

"Come in" pilit kong pinagsigla ang tinig ko

I turned my gaze to the person who enter my room when I see his reflection on the mirror.

"Everett..." tawag ko sa pangalan niya

"Congratulations" that's fucking hurt, hearing those word came from his lips as if walang namamagitan samin

"Be happy with him, I love you" bulong niya sa tenga ko ng makalapit siya sakin

"No! I can't be happy with him! If you truly love me, you will take a risk, you will take me somewhere that no one can find us!"

"I can't do that, I can't give you a better life like this" that's a fucking bullshit!

"I can give up everything that I have just to be with you! So please take me somewhere, promise I won't hesitate, I'll go with you" but you know what he did? tinalikuran niya lang ako!

"Let's go Ma'am bago pa po tayo ma-late" it almost breaks my heart

Sumunod ako sa kanya kahit ayoko. Buong biyahe walang nagtangkang magsalita. I want to scream and tell the world how unlucky I am right now!

I want to be love by the person whom I love the most. Yeah he loves me too but he can't fight me against my parents.

"Forget about everything what we have after your wedding" hindi na ko na napigilan pa na pumatak ang luha ko

"How about you? kakalimutan mo rin ba lahat ng meron tayo?" tanong ko sa kanya

Imbis na sagutin kinuha niya lang ang cellphone niya na nasa bulsa niya.

"Nasa venue na daw po parents mo"

I wipe my tears bago pa mahalata ng parents ko buti nalang waterproof make-up ko kaya ayos lang kahit mabasa ng luha.

Ilang sandali pa natanaw ko na ang parents ko gaya ng sabi niya.

Agad kaming pumunta sa venue. Nung nasa tapat na kami ng pinto bumukas yun ng dahan-dahan kasunod ang pagtugtog ng wedding song namin habang naglalakad ako sa aisle at nasa magkabilang gilid ko ang aking parents.

Bakas sa muka nila ang saya, ang saya na ikakasal na ang unica hija nila sa lalaking napili nila at kaya kong bigyan ng magandang buhay.

Hindi ko napigilan na umiyak habang naglalakad, hindi dahil sa sobrang saya na ikakasal na ko kundi dahil sa sobrang lungkot na ikakasal ako sa lalaking hindi ko mahal.

Hinabilin nila ko kay Carter nung nasa tapat niya na kami.

Agad niyang hinagod ang likod ko na tila pinapatahan ako.

"Alam kong ayaw mong makasal sakin kasi nasa tabi lang ang lalaking gusto mong pakasalan habang nanonood sa'tin" kulang nalang bumalik lahat ng luha ko dahil sa sobrang gulat

"A-Alam mo?" tumango siya bilang sagot

Nagbubulungan na kami habang panay ang salita ng pari.

"Let's stop this please" pagmamakaawa ko sa kanya

"I can't" I want to slap his face right now! alam niya pero wala siyang sinabi o ginawa para hindi matuloy ang kasal!

Konti nalang matatapos na ang ceremony ng biglang mataranta ang lahat at magsigawan...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Isotle Morin's POV

Ngayon ang araw ng kasal ng ex bestfriend ko at childhood friend ko.

Masaya ko para kay Carter na ikakasal na siya at the same time naaawa dahil sa isang katulad lang ni Avy ang bagsak niya.

Pagbukas ng pinto ng hall ng dahan-dahan kasunod ang pagtugtog ng wedding song nila habang naglalakad siya sa gitna at nasa magkabilang gilid niya ang kaniyang parents.

Pinagmamasdan ko siyang naglalakad sa aisle while wearing a white wedding gown with a belo in her head and holding a bouquet of flowers.

She's lucky, Carter is a nice person who can love him. But of course I'm her ex best friend, I know her well. She doesn't even love him.

Carter told me everything he knows, he knows that I won't tell anyone about it and keep it as a secret.

From my distance here I see her crying, maybe because she will marry a guy that she doesn't love.

Nang makarating siya sa pwesto ni Carter kung nasaan ang Pari na busy sa pagsasalita habang sila busy sa pag-uusap.

Kita ko ang gulat sa muka niya ng may ibinulong si Carter sa kanya, mukang sinabi niya na na may alam siya.

Ang dami pang sinasabi ng Pari pero yung dalawa daig pa may sariling mundo.

Konti nalang matatapos na ang ceremony kaya tumalikod na ko sa kanila para umalis.

I was about to leave the venue when suddenly a corps that came from the ceiling fall down in the aisle.

A loud screams from the guest echo all over the hall.

I blink my eyes once... twice... thrice... before I realized what's happening.

It was a corps of Elliot, ang gumagawa ng mga ice sculptures. Habang ang lahat ay natataranta may nakita akong maliit na papel na hawak niya ewan ko kung anong pumasok sa isip ko at kinuha yun gamit ang panyo ko.

Using my walky talky sinabi ko na walang palalabasin sa main exit at bantayan lahat ng guest.

Hindi pwedeng maibalita 'to sa TV o radyo maaapektuhan ang buong hotel kasama ang mga staff.

"ISOTLE ANONG GAGAWIN NAMIN?" natatarantang tanong ni Sidney

"Calm down first, bago mo pakalmahin ang mga guest pati parents ng bride at groom" utos ko sa kanya na agad niyang sinunod

Tinulungan ko ang ibang guest na halos himatayin na sa sobrang nerbyos.

"Manager Morin ang daming reporters sa labas" napapikit ako sa sobrang stress dahil sa sinabi ni Paisley

"Harangin niyo muna, ako kakausap sa kanila kapag dumating na ang mga Pulis" sagot ko

"Breyden check all the cctv footage ng buong hotel then tell me kung may kakaibang nangyari" sabi ko sa kanya gamit ang walky talky

Nung wala ng tao sa buong venue bigla kong napatingin sa walang buhay na si Elliot at biglang nagpop up sa isip ko ang sinabi niya.

"Tutulungan kita sa gusto mong mangyari" nanghilakbot ako sa sobrang takot

Hindi ko expected na mangyayari 'to. Ano ba namang pumasok sa isip niya? suicide ba 'to o murder case?

Ilang sandali pa nagsipasukan ang mga pulis na may kasamang NBI.

A/N: Alam kong maraming grammatically error sa chapter na 'to kaya pasensya na mahina lang talaga ko sa english.