Şaşırdım. Hem isminin sude olup su demesine hem de mesaj atmasına. Merak ettim açtım. Neden bilmiyorum ama bu kızda bir şey vardı. İstemsizce ona doğru gidiyordum. Beni kendine çekiyordu.
Mesaja girdim.
"Selam. Ben Su. Nasılsın?"
Hemen cevap verdim.
"Selam Su. İyiyim sen nasılsın?"
"İyiyim Ada. Şey diyecektim. Hesabının adını sınıftakiler söyledi. Açıklamanı ve sözlerini okudum ve sanırım anladım ki insanlarla konuşmayı sevmiyorsun.Neden böyle düşünüyorsun ki? Bence sen çok tatlı birine benziyorsun. Ve bence arkadaş olabiliriz. Ne dersin?"
Ne diyeceğimi bilemedim. Neden arkadaş olalım ki? Yani ne gerek var? Bence cevap vermemeliydim. Telefonumu kapattım. Neden onunla konuşmalıymışım gibi hissediyordum?
Kendimi yatağa attım. Bembeyaz bir duvarla karşı karşıyaydım. Düşündüm. Ben kimseyle konuşmuyorsam onunla da konuşmazdım. Bence saçmalıyordum. Ne alaka beni çeken bir şey vardı? Kafamın karışmasına izin vermeden kalktım. Yapmam gereken bir proje vardı. Masama geçtim. Projeyi yapmak için bilgisayarımı açarken telefonum titredi.
Sude_ama_sen_Su_de kişisinden bir mesaj.
Açıp açmama konusunda tereddüt ederken bildirme tıkladım.
"Neden cevap vermiyorsun? Bak belki kimseyle konuşmadığın için konuşmak istemiyorsundur ama seninle arkadaş olmak istiyorum. Bence sen de açılabilir düşüncelerini değiştirebilirsin. Benimle arkadaş olmanı istiyorum. Reddedersen anlarım ama kabul edersen çok sevinirim. Bir cevap bekliyorum. Lütfen..."
Mesajı okuduktan sonra ne diyeceğimi ne düşüneceğimi bilmiyordum. Onunla arkadaş olmayacaktım. Çünkü istemiyordum. Bu zamana kadar niye arkadaşım olmadıysa şimdi de olmayacaktı. Gereksizdi bence. Bu yüzden telefonu kapattım. Proje ödevimi yapmaya tam anlamıyla başlayabilirdim artık. Çok sinir bozucu bir Coğrafya projesiydi. İnternetten araştırma yapıp sunum hazırlamayı düşünüyordum. Projemi bitirdikten sonra telefonumu elime aldım ve hesabıma girdim. Yine bir şeyler yazmak istiyordum ve yazmaya başladım.
Kararsızlık kararının kötü olmasından daha kötüydü bazen...
Sözümü yazdıktan sonra çıktım hesaptan ve uyumak istedim. Uykum yoktu ama uyuyacaktım. Uyumasam bile yatmak istiyordum. Yatağıma geçtim ve örtüyü açmadan yattım yatağa. Yine beyaz bir duvarla karşı karşıyaydım. Sanırım bu duvar düşünmemi kolaylaştırıyordu.
Çok kafama takmamalıyım. Niye bu kadar düşünüyorum ki? Zaten onunla arkadaş falan olmayacaktım. Bu yüzden düşünmemem gerektiğinin sonucuna vardım. Biliyorum bunu iki üç kez söyledim ama bu son ve artık onu düşünmeyecektim.
Kulaklığımı takıp uyumak için yattım bu sefer. Örtüyü üstüme çektim ve sırayla çalan müziklerin eşliğinde uykuya daldım.
Sabah kulaklarımda o rahatsız edici alarmla kaktım. Müzik susmuş alarm çalıyordu. O kadar uyudum mu ya diye düşündüm ve saate baktım. Saat gerçekten 08.30' du. Yani kalkmam gereken saat. Okula geç kalmak istemediğim için yataktan kalktım. Ve hazırlandım. Çıkmak için hazırdım ki elimde duran telefonum titredi.
Sude_ama_sen_Su_de kişisinden bir mesaj.
"Yine mi?" Dedim ve mesaja tıkladım.
"Selam. Biliyorum benimle konuşmayacaksın ama konuşmanı istiyorum. Servisle mi gideceksin okula? Otobüsle gideceksen beraber gidelim diyecektim. "
İstemiyorum diye düşündüm. Ve düşündüğüm şeyi mesaj olarak Su'ya yolladım. Mesajımı gördü ama bir şey yazmadı. Sanırım üzülmüştü. Ama istemediğimi söyledim ve o da kabul etmeyeceğimi düşünmüştür herhalde.
Evden çıktım. Servisim için bekledim sokağın başında. Çok geçmeden geldiği için fazla beklemedim. Sevrisime bindim.
*
Okula geldim. Sevristen inip sınıfıma geçmiştim. Yerime oturtmak için sıramın yanına gittim fakat sıramın üstünde kırmızı bir zarf vardı. Su mu bıraktı acaba diye düşündüm. Zarfı açmak için elime alırken yerime oturdum. Çantamı bırakıp zarfı açtım.
Sevgili Ada,
Biliyorum ne olduğunu merak ediyorsun. Uzatmadan söyleyeyim. Ben babanın arkadaşı Kemal. Baban ve annen şuan hastanede. Bir trafik kazası geçirdiler. Üç gündür hastanedeyiz. Sana haber vermeyecektik fakat hasatenede uzun süre kaldıkları için haber vermeyi düşündük. Sakın panik yapma. Sakin ol. Onlar iyi onlacaklar ama biraz zaman alacak sanırım. İstersen gelme okuluna git. Biz burdayız. Ama kendin bilirsin kızım.
Sevgilerimle Kemal.
Biliyorum biraz kısa oldu. Ama böyle olmak zorunda çünkü okulumdan dolayı çok yazamıyorum. Ve sanırım bir dahaki bölümler de kısa olacak. İyi okumalar😊😊
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ada'daki Yalnızlık
Short StoryAilesini kaybeden yanlız bir Ada. Daha büyümek için çok zamanı var. Ve kimseyle konuşmayı sevmiyor. Ama kendi ayaklarının üstünde durabilmesi gerekiyor. Bunu yapabilmesi biraz zaman alacak. Bunun için yanında kimleri olacak? Nasıl bir süreç geçirece...
