Bloody Love #TYS19

Chapter 20

Previously

"Γαμωτο σου Έρικ ακομα και νεκρός με στοιχιωνεις"

____________________________________

Σχολή σπίτι γυμναστήριο σπίτι

Ετσι πέρασε ολη η χρονια... Γεματη μιζερια και κλαμα

Ξερεις ακομα να συνειδητοποιησω οτι εφυγε... Χα εφυγε...

Οχι δεν έφυγε απλά ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕ!

Με παρατησε μονη διχως κανέναν ενω μου ειχε υποσχεθεί οτι δεν θα με ξαναφησει ποτέ!

Γιατι γαμωτο... Γιατι ακόμα και μετα απο ενα ολόκληρο χρονο να πονάει τοσο?

Γιατι ακομα και νεκρος δεν λεει να φυγει από το μυαλο μου?

Γιατι το μονο πράγμα που μπορώ να ζωγραφισω πια ειναι τα ματια του?

Τοσα πολλά γιατι... Και το κυριότερο... ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΕΡΙΚ?

Ευτυχως που εγω τον Κριστιαν και την Πέννυ δίπλα μου

(για οσες δεν θυμάστε γκουχου γκουχου ο Κριστιαν ειναι το αγορι που έβγαινε για ενα διαστημα με την Αγκνες και ειχε πάει να την βιασει αλλα την εσωσε ο Ερικ)

Ναι... Και ομως τα ξαναβρηκαμε και είμαστε μια χαρα σαν φιλοι πάντα ετσι...

Τις σκεψεις μου διεκοψε το τηλεφωνο που άρχισε να δονειται διαγραφοντας το ονομα του Κριστιαν στην οθόνη του

"Ναι? "

"Εκα Αγκνες εχω να σου πω κατι σημαντικό" ακουστηκε η φωνη του λαχανιασμενη

"Τι εγινε? " ρωτησα περίεργη

"Κάθεσαι?" ρωτησε σοβαρος

Εγω γελασα σιγανα και απάντησα

"Οχι... "

"Ωραια καθισε" είπε απότομα

"Σιγα ρε Κρίστιαν λεγε τι εγινε να τελειώνουμε" του γκρινιαξα

''Καλα εγω για το καλο σου το ειπα... Λοιπον... Μην λύποθυμησεις αλλα... Εμμμ... Να..."

"Αντε ρε αγορι μου εχουμε και δουλειες"

"Βρεθηκε ο Ερικ! " ΤΙΙΙ;

"Χαχαχαχαχαχχα... Ελα Κρίστιαν κοψε την πλάκα" είπα έχοντας σκασει στα γελια

"Ποια πλακα μωρε για πλάκες ειμαστε τώρα? Αληθεια σου λεω! " είπε φωναχτα

"Α-αληθεια?" ρωτησα ετοιμη να κατρευσω

"Ναι αληθεια βρεθηκε και ειναι εδω στο νοσοκομείο δίπλα από την σχολη"

Οχι οχι οχι... Αποκλείεται

"Κρίστιαν τι τι λες παιδί μου ο Ερικ ειναι νεκρός! " είπα προσπαθοντας να πείσω τον εαυτο μου οτι λεει βλακιες

"Αγκνες σοβαρολογω... Ειναι στο νοσοκομείο και σε χρειάζεται Αγκνες " τι με κανει? Αχαχαχαχα ας γελάσω... Που ηταν αυτος οταν εγω τον χρειαζομουν όταν εκλαγα καθε βραδυ εξαιτίας του οταν πήγα να αυτοκτονησω εξαιτιας του...

"Ειναι δεν ειναι ζωντανο με χρειαζεται δεν με χρειαζεται χεστηκα ας τα καταφερει μόνος του..." είπα αποφασιστικά

"Αγκνες με δουλεύεις... Ο άνθρωπ- οτι και εαν ειναι τέλος πάντων βρίσκεται σε κόμα και ο μονος τρόπος για να ξυπνήσει είσαι εσυ και το ξερεις "

"ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΤΙ?"

"Σε κομμα νομιζα στο ειχα αναφ-" δεν προλαβε να ολοκληρωσει γιατι τον διεκοψα λεγοντας

"Μην φύγεις από το νοσοκομείο έρχομαι"

(...)

Φτάνοντας στο νοσοκομείο αρκετά ήρεμη εφόσον ξέρω ότι είναι βρικολακας και κάποια στιγμή θα γιατρευτουν οι πληγες και θα ξυπνήσει συναντώ τον Έρικ και την Αγκνες και τους αγκαλιάζω

"Πως συμβαίνει αυτο; Το ξέρατε;" λέω βουρκωμένη

"Δεν ξέραμε τίποτα αλήθεια!" Λεει η Αγκνες

Ξεφυσαω και αφήνω μερικά δάκρυα να κυλήσουν

Δεν μπορώ να το πιστέψω

Πλησιάζει ένας γιατρός προς το μέρος μας

"Γιατρέ σας παρακαλώ πείτε μου ότι ο Έρικ ξύπνησε από το κόμμα"

"Όχι... δυστηχως οχι"

"Μα πόσες ώρες έχουν περάσει από τότε που έπεσε σε κόμα και από τι το έπαθε;"

"Είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο και έχουν περάσει περίπου 24 ώρες που είναι σε κόμμα" είπε και έφυγε βιαστικός

"Μα γιατί αργεί τόσο;" ρωταω απορημένη την Πέννυ και τον Κρίστιαν

"Έλα βρε Αγκνες μην ανησυχείς θα ξυπνήσει όπου να ναι" με παρηγορεί η Πέννυ

"Μπα δεν το νομίζω" ακούγεται μια φωνή από πίσω μου

Γυρνάω και βλέπω την Τζέσικα

Αυτα για σήμερα αγαπες

Ελπίζουμε να σας άρεσε αυτό το κεφαλαιο

Αν σας άρεσε ψηφίστε το και πείτε μου γνώμες στα σχόλια

Σορρυ που αργουμε να ανεβάσουμε αλλα τι να κάνουμε έχουμε και ένα σχολείο δυστηχως

Επίσης διαβαστε την καινούργια ιστορία της _whatif__ και του Kanadras

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο

Φιλακιαααα