Bloody Love #TYS19

Chapter 8

Previously

Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω μια γνωστή ανδρική φιγούρα

Μετά από λίγα λεπτά καταλαβαίνω ποιος είναι

"Πάντα έρχεσαι την κατάλληλη στιγμή" του λέω

____________________________________

"Η κατάλληλη στιγμή πόνου και θλίψης για σενα, η ιδανική στιγμή για να σε πλησιάσω για μένα"

Όλα ήταν τόσο θολά και εκείνος μου ψιθύριζε που δεν άκουσα τίποτα από όσο είπε

"Τι είπες;"

"Τίποτα..." μου λεει και με τον αντίχειρα του μου σκουπίζει τα τα δάκρυα από τα μάτια μου

"Από ότι θυμάμαι σε λένε Έρικ σωστά;"

"Ναι και εσυ Αγκνες;"

"Ναι" ξεφυσαω

Eric POV:

Δεν αντέχω να την βλεπω να κλαίει

Και μάλιστα για τον μαλακα τον Κρίστιαν

Εννοείτε πως ξέρω τι έγινε την παρακολουθούσα σε όλο αυτό το αισχρό ραντεβού της και με το ζόρι κρατήθηκα να μην τον πλάκωσω

Αν και είναι τόσο γλυκιά και ευάλωτη και το κλάμα της είναι ο πιο όμορφος ήχος, το χαμόγελο της είναι αυτό που φωτίζει ολόκληρο της το πρόσωπο και μαζί και εμένα

"Το χαμόγελο σου πάει πιο πολύ από το να σε βλέπω να κλαις" της λέω

Ωχχχ αυτό μου ξέφυγε

"Και που το ξέρεις αφου δεν με έχεις δει ποτέ να γελάω;"

"Το φαντάζομαι" της λέω και την αγκαλιάζω

Για μισο τι;

Γιατί το έκανα αυτο;

Όχι οχι αυτό δεν έπρεπε να γίνει

Μάλλον δεν πρέπει να έρχομαι σε επαφή μαζί της γιατί δεν μπορώ να αντισταθώ

Την νιώθω να ηρεμεί στην αγκαλιά μου και ηρεμω και εγώ μαζί της

Νιώθω τόσο υπέροχα

Μου έχει λείψει τόσο πολύ

Αλλά όχι Έρικ πρέπει να φύγεις κολλας μαζί της και θυμήσου τον λόγο για τον οποίο την ψυχαναγκασες

"Πρέπει να είσαι πολύ εξαντλημένη για να πας οπουδήποτε θα ήθελες να σε πάω κάπου; " της λέω απομακρύνοντας την από την αγκαλιά μου

"Εμμμ θα μπορούσες μήπως να με πας σπιτι;"

"Φυσικα"

Eric POV:

Μου ζητησε να την πάω σπίτι και γαμωτο δεν μπορούσα να αρνηθω

Εξάλλου είναι αργά και μπορεί να της συμβεί οτιδήποτε τετοια ώρα

Αφου φτασαμε μου ζητησε να ανεβω μαζι της πάνω

Ενας κόμπος εσφιξε το στομάχι μου

Γιατι δεχτηκα... Ειμαι και πολυ μαλακας

Ανοιγει την πόρτα του ατελιε της

Και εμεινα αναυδος κοιταζοντας τον χωρο

Παντού γυρω ηταν κρεμασμενα πορτρέτα με εμενα

"Μα... Μα τι..." πήγα να πω αλλα με διεκοψε βιαστικά

"Εεεε.. Μην με περασεις για καμια τρελη αλλα.. "

"Αλλα τι;"

"Λοιπόν ξερω οτι θα σου φανει παράξενο αλλα καθε βραδυ σε βλέπω στο ονειρο μου.  Δεν ξερω γιατι αλλα νιώθω λες και σε ξερω χρονια.  Και στο ονειρο μου βλέπω οτι ειμαστε μαζι. Και...  Και.. " λεει με μια ανασα και δακρυα γεμίζουν  τα ματια της

Δεν μπορώ να το πιστέψω

Με... Με βλέπει στο ονειρο της; 

Ωωω διαολε τώρα καταλαβαίνω πόσο με αγαπούσε ώστε ο ψυχαναγκασμος να μην πιάσει εντελως

Ασυναισθητα την φυλακησα  στην αγκαλιά μου και της χαϊδεψα απαλα τα μαλλια

"Ηρεμησε..." της ψιθυρησα στο αυτι και αυτη σήκωσε το κεφαλι της και με κοιταξε με τα καταγαλανα της ματια

Πλησίασε τα χειλη μου κοιτώντας τα προσηλωμενη

Ποοοο γαμωτο ειναι τοσο γαμημενα αθωα

Αντεγραψα την κινηση της κοιταζοντας και γω τα δικα της σαρκωδη χειλη και έπειτα ξανα τα ματια της

Γιατι τα ματια της θα ειναι πάντα το μερος που θα επιστρέφω

Πλησίασε ακομη  περισσότερο τα χειλη της στα δικα μου

Και..... Γαμωτο δεν μπορώ να το κανω....

Αυτά για σήμερα αγαπες!!!

Συγνωμη που είχαμε καιρό να ανεβάσουμε αλλα δεν είχαμε πολύ χρόνο με τις εξετάσεις!!!

Τωρα θα ανεβάζουμε πιο συχνά!!!

Φιλάκια!!!