Telefon çalıyor chaeyoung arıyordu. Bıkkınlıkla telefonu kapattım. Ardından jennie aramıştı. Telefonum cevapsız aramalarla doluydu. Cevap vermek istemiyordum konuşmak istemiyordum bıkmıştım bu hayattan. artık yaşasam bile bir ruhtan farkı yoktu bedenimin ona ihtiyacı vardı. Onun kokusuna ihtiyacı vardı.
Onu ilk gördüğüm günü hala çok iyi hatırlayabiliyorum. Küçük bir markette görmüştüm onu ne kadar küçük olsada benim için çok büyüktü onu ilk gördüğüm yerdi.
Onu hatırlayınca tekrardan bir tebessüm oluşuyor yüzümde. tekrardan gülüyorum onu hatırlayınca belkide bu benim ilk ve son gülüşümdü.
Sesinin tınısını bile özlemiştim şimdide ebediğ bir özleme hoş gelmiştim çünkü onu heran özliyecektim. Ama özlemek bir fayda etmiyor o yine gelmiyecekti.
O tekrardan bana sarılıp uyuyacaktı bana şarkı söyleyecekti inanıyordum inanmalıydım.
Ağlıyordum yine artık ağlıyacak gücüm bile kalmamıştı bütün göz yaşlarımı dökmüştüm sanki. Gözümün önüne o gülümsemesi gelince olmuyordu işte yapamiyordum unutamiyordum. Sürekli aklımdan çıkmıyordu. Ona bağlanmıştım ve o gittikten sonra bütün bağım çözülmüştü.
Genç kız göz yaşlarını sildi ağrıyan kalbine dokundu ona yalvardı artık ağrımaması için ona yalvardı. Ama olmadı yine ağrımaya devam etti. Ama bu seferki dahada şiddetliydi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
