Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dinlemedim yine annemi, Acı dolu inleyişlerini, göremedim yine kendimi, göremedim bir daha sevdiğimi...
Bircezaya adapte ruhum. Karma karışık olan kafam. Kalkıpta gidecek olan bir bedenim,Yalanlarla büyümüş olan kulaklarım,Ölü bedenini gördükten sonra hissetmediğim gözlerim. Bedenim, ömrümün yarısını kaplamış bütün bedelim.
Lisa hazırladığı pastanın üzerine mumları yerleştirdi. Bu gün sevdiği adamın doğum günüydü. Ve özenle hazırladığı pastayı oturma odasına götürdü.
"Bir dilek tut sevgilim" genç kızın sesinde titreme vardı. Onu böyle gören biri deli sanabilirdi. Ama onun için bu normaldi sevdiği adamla konuşuyordu. Görmedende, duymadanda onunla konuşuyordu işte.
"Hadi ama bak ben tuttum" bir hıçkırık duydu iç sesi. Her zaman yaptığı şeyi yapıyordu, ağlıyordu.
"Yine benim yanıma gelmeni diledim" Bu sefer sesi daha yükseldi "Yaa konuşsana jungkook ses versene"
Genç kız acı içinde sehpanın yanına kıvrıldı. "lütfen bi ses ver Sadece bir kere sadece lütfen Lütfen"
Lisa yavaşça eğildi ve mumları üfledi. ellerini birleştirdi ve gözlerini kapattı. Ağlamaktan kızarmış olan gözlerini kapattı.
"Peki bu sefer dileğim gerçekleşirmi. Bu sefer yanımda seni görebilirmiyim, peki ya bu sefer sana bir kerede olsa sarılabilirmiyim jungkook"
