No Turning Back (On Going)

NTB: 03

Kring! Kring! Kring!

Isang ringtone ng cellphone ang nambulabog sa aking pagtulog. Napangat ang aking ulo mula sa pagkakadumog. Nakapikit ang mga mata kong kinuha ang bagay na iyon sa bulsa ng palda ko.

"Hello?" nag-aalanganing sagot ko sa teleponong nasa bandang tainga ko.

"Hey! Hon. Kanina pa ako nagtetext sayo pero kahit na isa ay wala ka man lang sinasagot. Kaya napatawag na lang ako."

Hindi ko matukoy kung sino ang nasa kabilang linya.

But...

his husky voice was so familiar at me na parang madalas ko na itong nadidinig and it gives me an attractive feels that it hits me so much.

Napamulat ng husto ang aking mga mata ng bigla kong mapagtanto na si Kimson ang nagsasalita. "Hon! Ikaw pala iyan. Sorry! I didnt mean not to familiarize you, at saka hindi kita masagot kasi nakatulog ako kakaantay kay Rhys."

"Ganun ba. Ok lang, Hon. I understand. Pero gusto mo sunduin na lang kita para sabay na tayong pumunta?"

"Nako Hon, Huwag na. Malayo pa lalakarin mo kapag pumunta ka rito." sinserong tugon ko habang isinasabay ang pagligpit sa magulo kong gamit.

Just to know, Malayo kasi ang room niya mula rito sa amin. Sa pagkalaalam ko, Sila lang ata iyong naihiwalay na building sa loob ng academy base on their strand. Nasa kabilang bakod pa kasi ito kung susukatin.

"Its okay hon. Obligado kong gawin iyan at saka ayokong may mapahamak sayo. Is it ok na sabay na lang tayo para mas safe ka kaysa naman sa magcommute kapa."

Parang may kumiliti sa tagiliran ko bigla. HAHA. Simpleng salita lang pero sobra ang ibinigay na tama sa akin. Iba talagah kapag sweet and caring yung mahal mo no. Yung tipong Ikaw pa ang unang aalahanin kaysa yung kanyang sarili.

Nako, buti na lang hindi ako masyadong marupok para hayaan na lang sa kagustuhan niya.

Napabuntong hininga ako dahil sa kasutilan ngunit sweet ng mahal ko. "Huwag ng makulit, Mr. Kimson Charlie Pineda. At saka huwag kana ding mag-alala. Total si Rhys na lang din naman ang nagsabi kanina na sa kanya na lang daw ako sasabay at idadaan niya na lang daw ako sa park."

"Wait! What? Tama ba yung narinig ko. Si Rhys. Bakit? Alam na ba niya?"

"Exactly baby."

"Ha? Paano nangyari iyon Eh hindi ko naman sinabi sa kahit kanino yung tungkol sa atin. Did he say anything? Tutol ba din siya sa atin? Tell it honey." walang tigil sa pagtatanong niya.

Hindi ko napigilan ang mapabungisngis ng wala sa oras. "Honey, Just Relax. Actually, ako mismo ang umamin. Ok nga sa kanya eh kahit grave yung gulat niya."

"Thank God. Akala ko kagaya rin siya ng mga magulang mo." bakas sa boses niya ang pagkalungkot.

Pagkarinig na pagkarinig ko ang hininga niya na parang nadidismaya ay Nakaramdam ako ng pagkawalang gana nang maalala ko ang usapan naming mag-ama. Hys! Recquired ba talaga na sa tuwing makakaramdam ka ng saya ay bigla bigla na lang huhumpay at sisingit si problema?

Kung nandoon lang sana ako sa tabi niya ay baka niyakap ko na siya para pagaanin yung loob niya. Hirap pa namang itake kapag nakikita mong nasasaktan iyong taong mahal mo.

"Hon. Are you still there?"

"Ah! Yes baby! Sorry may naalala lang ako."

"Huh? Ano ba iyon? You can tell it to me directly kung gusto mo ng makakausap, ok baby?." nag-aalalang alok nito.

"Later ko na lang siguro sasabihin, Hon. Oh siya! Sige na mauna kana lang doon at susunod na ako. Keep yourself safe, okay?"

"Ofcourse Madam. You too and I cant wait to see you!"