Gözlerimi büyük bir mücadelenin sonunda açmayı başarabilmiş tim. Yatakta hafif dogurularak etrafa baktım hastane odasiydi burası. Üzerimdeki ince pireyi tutup hızlıca uzerimden attıktan sonra ayaklarımı yataktan sarkittim ve ağa kalktım kalkmakla birlikte sağ kolumda bir sizi oluştu kafamı çevirdiğimde kolumda serum takili olduğunu gördüm, serimun bandını kolum dan çekip çıkardım ve yatağın karşısındaki dolaba doğru yürümeye başladım dolabı açıp bu sabah giydigim kıyafetleri çıkarıp hızlı ca giyindim sapkamida kafama takip gözümün önüne indirdiği zaman odananın kapısı patt diye açıldı ani bir hareketle kapıya döndüm kapıdaki parktaki çocuktu. Bana şaşkın şaşkın bakıyordu ona doğru yürüyüp yanından geçerek kapıdan çıktım arkamdan koşarak geldi ve kafamdaki şapkayı çıkardı dalga gecergibi bir ifade takınarak
-nereye hanım efendi
O an sözleri komik gelmesede daha sonra gülecegime emindim bende onun lafları üzerine bir yandan sapkami almaya çalışarak cevap verdim
- size ne beyfendi
Boyu uzun olduğu için bir türlü şapkayı alamıyordu en sonunda vaz geçerek parmak uçlarımın üstünden inerek dişlerini sıkarak - şapkayı alabilirmiyim beyfendi dedim
Kısa bir kahkaha dan sonra ani bir sekilde ifadesini değiştirerek
-Hayır , nereye gittiğini söylemeden olmaz
Umursamaz bir tavırla
- O zaman senin olsun
Dedim ve arkamı dönüp hastaneden çıktım. Ben hastaneden çıkarken güneş batiyordu, ama Şu an siyah bir renk hakimdi geceye. Kaldığım yurda gitmek için bugun takip edildigim ara sokağa girdim. Hava gittikçe soguyordu. Soğuk yüzünden nefes alıp verirken ağzımdan çıkan buharlari gorebiliyordum. Parmak uclarimin üşrmesine uzun sure dayanamadan yenilgi ile ellerimi cebime koydum. Ellerime benim kadar usümüş başka bir şey ile buluştu cebimde bulduğum şeyin ne olduğuna bakmak için cebimden çıkardım. Bunun bir kolye oldugunu fark ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kelebek şeklinde güzel ve zarif bir kolyeydi. Kolyeyi incelerken kafamı kaldırıp yola baktım. Tam o sirada birkaç adım ileride siyah şapkalı orta yaşlı biri duruyordu şapka yüzünden adamın yüzünü goremiyordum. Bana her adım attığında ben de aynı şekilde geri cekiliyordum. Bana yaklaştıkça elindeki metal rengi deki o keskin cismi görmüştüm o bıçak mıydı evet o bir bıçak ti Bana yaklaşır ken arkasında bir kaç kişi daha belirdi...
Elindeki bıçağı bana doğru sallayıp geri çekildi. Ikinci hamle için fırsat kolluyordu. Elindeki bıçağı ikinci kez sağlandığında bileyin den tutup dirsegini diz kapağıminüstüne vurdum bu sayede elindeki bıçak düşmüştü o yerde ugunurken yere düşen bıçağı kenara doğru ittim. Arkasındaki adamlar harekete geçtiler. Birinin yumruğu suratimi son anda sıyırdı. Dirsegimle karnına vurup yuzüne yumrugumu geçirdim ve diyerleriyle ilgilenmeye devam ettim sokak kenarında duran tuglayı elime alıp bana doğru geleni kafasına vurdum. Diğeri beni saçımdan yakaladı elimin yanıyla nefes borusuna vurdum ve sacimdaki elini çevirip sırtına geçirdiğim tekme ile elim boşa çıkmış ve soluklana bilmistim. Ama karnımda tahmin edemeyeceğim bir acı ile karşılaştım. Kafamı kaldırdığımda az önceki adamın onumde olduğunu gördüm az once hissettiğim sizinin daha siddetlisini hissetmiştim bu sefer karnimdaki bıçağı çıkarmıştı. Biraz sedeledikten sonra yere düştüm kafamı yere koyduğum da nefesimi yavaslatarak elimi karnima götürüp elime baktim. Elimde kan vardı. Kısa süre içinde bayilcagimin farkındaydım. Karnım dan akan kanla birleşen gozyaslarim gerçekliği kanıtlıyordu. Yerdeki kan ilk önce saç kiriklarima sonra ise saç diplerime ulaşmıştı artık gözlerimi kontrol edemiyordum. Göz kapaklarını serbest bırakmaya ve burda kaybetmeye karar vermiş iken bana doğru gelen 3 çift ayak gördüm
Artık ne olursa olsun kaybetsem bile savaşarak kaybetmiş olacaktım
