Running from the Pain | S.M.

14. Reputation

Aurora:

Pan Mendes odprowadził mnie do domu. Powiedział o wszystkim mojej mamie, na co ona od razu poszła że mną na policję i złożyłam zeznania. Przyznali nam ochronę, a ja chodziłam do szkoły tylko z Mendesem lub z moją mamą.

---

Zadzwonił dzwonek. Był to dzwonek na lekcję pana Mendesa. Cały czas mówię do niego na pan, chociaż mogę do niego mówić po imieniu poza szkołą.

Kiedy on zaczął pisać temat na tablicy, ja dostawałam kulkami w plecy. W końcu nie wytrzymałam i wzięłam jedną kulkę, rozwinęłam kartkę i przeczytałam:

Jesteś nic nie warta. Nie dziwię się, że nikt ciebie nie chce, nawet twoi starzy.

Miałam tego dość. Ciągłe prześladowanie i niemiłe odzywki w stosunku do mnie.

Łza poleciała mi po policzku. Zgłosiłam się, bo chciałam wyjść stąd i zamknąć się gdzieś, gdzie mnie nikt nie znajdzie.

-Przepraszam, czy mogę iść do toalety? - skłamałam.

Mendes kiwnął głową na tak. Wyszłam z klasy i pobiegłam do kantorka. Usiadłam na podłodze i skulnęłam się. Zaczęłam płakać.

Miałam dość takiego życia...

Shawn:

Patrzyłem na zegar. Już 10 minut jej nie ma. Postanowiłem sprawdzić, czy wszystko jest w porządku. Kątem oka zauważyłem kartkę, na której było napisane rzekomo o Aurorze.

-Kto to napisał?! - byłem zły.

Nikt mi nie odpowiedział.

-Dopóki nie wrócę, macie robić całą stronę 64 i 65 i radzę zrobić chociaż jedną stronę, bo będę sprawdzał.

Wyszedłem z klasy. Szukałem Aurory po całej szkole. W pewnym momencie usłyszałem szloch dobiegający z kantorka. Otworzyłe drzwi i zauważyłem dziewczynę płaczącą na podłodze.

-Widziałem tą kartkę, którą rzucali do ciebie - uklęknąłem przy niej.

-Ja mam już tego wszystkiego dość - powiedziała i dalej płakała.

-Nikt nie ma prawa cię oceniać, ponieważ nikt nie wie, przez co przeszłaś w swoim życiu. Być może inni słyszeli o tobie jakieś historie, ale nie czuli tego, co ty czułaś głęboko w sercu.

Objąłem ją delikatnie i modliłem się w duchu, a żeby nie zrobiła sobie krzywdy i dopilnuję tego.