Aurora:
Obudziłam się w dziwnym pokoju. Czułam zapach lekarstw, kroplówki. Poczułam lekki ból w mojej prawej rękę. Miałam na sobie wenflon. Ktoś wstrzykiwał mi coś do ręki. Wszystko było zamazane. Zamknęłam oczy. Jedyne, co wtedy słyszałam to płacz. Płacz mojej mamy. Czyżby mi się coś stało? Czyżbym była w szpitalu?
-Pani Evans, proszę się nie martwić, wszystko będzie dobrze - przekonywała pielęgniarka, wychodząc z sali.
Obok mojej mamy stał jakiś facet. Nie mogłam go rozpoznać.
-Panie Mendes, ja nie wiem jak mam panu dziękować - powiedziała.
Mendes, Mendes... Czy to nie pan Shawn Mendes, mój nauczyciel od muzyki i angielskiego? Co on tu robi? Ja nie pamiętam co się w ogóle działo.
-Mamo - powiedziałam cichym głosem. - Co ja tu robię?
-Nasz dom został spalony. Przez twojego ojca - nagle uświadomiłam sobie wszystko.
Ojciec się wkurzył na mnie i na mojego brata, po czym podpalił dom.
A właśnie, mój brat?
-A gdzie jest Lucas? - w mamy oczach widziałam, że coś złego się stało z moim bratem.
-Lucas, on nie żyje - zamurowało mnie. Mój ukochany brat odszedł.
Zaczęłam płakać i krzyczeć w niebiosa, dlaczego zabrano mi osobę, którą - oprócz mamy - mogłam nazywać 'przyjacielem'.
-Kochanie, nie możesz się denerwować. Musisz odpoczywać. Ledwo co zostałaś uratowana przez pana Mendesa - rzekła moja rodzicielka.
-Kiedy wracałem do domu po lekcjach zauważyłem, że was dom się pali i zacząłem reagować - mój nauczyciel, który tak jakby był moim 'kraszem', chociaż nie było by to możliwe, uratował mi i mojej mamie życie.
-Przepraszam, ale muszę niestety was opuścić. Muszę złożyć zeznania na policji dotyczące tego zdarzenia - wyszedł.
-Mamo - podniosła wzrok na mnie. - Mogłabyś mi przynieść coś do picia, bo mnie strasznie suszy.
Kiwnęła głową i poszła do automatu. Kiedy tak siedziałam, zastanawiałam się nad tym wszystkim. Miałam też wielką, a zarazem cichą nadzieję, że pan Mendes pomoże nam w tej całej sytuacji. On jest teraz jedyną osobą, która może nam teraz pomóc...
-
-
-
-
7 gwiazdek i kolejny rozdział.
CZYTASZ
Running from the Pain | S.M.
أدب الهواة,,Czy zastanawiałeś się kiedyś jak to by było nie mieć wspomnień? Nie raz chciałam cofnąć czas, wrócić na rozstaje dróg i pójść w innym kierunku" Rozpoczęto: 08.09.2019 Zakończono: -
