Narrator: Ang burol ng isang muslim ay tatagal lamang ng tatlong araw hindi ito maaaring lumagpas ng mas matagal pa sa tatlong araw. Lumipas ang tatlong araw ay tsaka lang pumasok sa utak ni Farah ang lahat ng nangyari. Naalala niya ang mga nangyari noong nabubuhay pa ang kanyang ammah.
2ND SCENE (Flashback)
Abdullah: Farah anak aalis muna si ammah magtatrabaho muna ako sa malayo para sa inyo ng inah mo. Kailangan kong magtrabaho upang magkaroon ka ng magandang kinabukasan at para hindi tayo magutom sa araw araw.
Farah: Aalis ka nanaman ammah hindi po ba kakauwi mo pa lang dito noong nakaraang linggo hindi pa nga po kita nakakasama ng matagal eh. (Malungkot)
Rayah: Anak paalisin mo na ang ammah mo malelate na siya sa flight niya. Babawi naman siya ulit sa atin pagkauwi niya ulit dito.
Farah: Hay naku ammah sige na nga bumawi ka dapat samin ha? Dapat libre mo ako ng marami pagkauwi mo ulit dito!
Abdullah: Oo naman anak bibilhin ko lahat ng gusto mo at ipapasyal ko kayo ng inah mo.
Narrator: Natuloy ang pag alis ni abdullah sa kaniyang pamilya, siya ay umalis at pumunta sa lugar kung saan siya nadestino dahil sa kanyang pagkakadestino sa iba't ibang lugar ay hindi niya masyadong nabibigyan ng atensyon ang kanyang nag iisang anak na si Farah. Habang lumalaki si Farah ay lumalayo ang loob nito sa kanyang ammah. Hindi hadlang ang pagiging muslim niya upang makatulong sa bayan sa katunayan isa siya sa pinakatapat sa kanyang serbisyo.
General: Liutenant General Abdullah you did a great job! Keep it up marami ka nanamang napahanga sa mga kasamahan natin.
Abdullah: Thank you general ginagawa ko lang po ang trabaho ko at mas pagbubutihin ko pa ang pagseserbisyo para sa ating bayan.
General: Mauuna na ako ha? May aayusin pa ako paki monitor na lang ang iba nating kasamahan kung may injury sila.
Abdullah: (salutes)
