9TH SCENE (SCHOOL)
Teacher: Okay class our lesson for today is about the acceptance ng mga tao na namatayan and what is the difference between moving on and moving forward when it comes to death.
*Phone rings*
Rayah: Anak umuwi ka muna dito sa atin ngayon ang ammah mo nabaril daw kanina sa ulo habang nakikipaglaban!
Farah: Inah nagbibiro ka lang naman diba?
Rayah: Anak mukha ba akong nagbibiro? Naririnig mo ba ang pagbibiro sa boses ko?
Farah: Inah hindi pwede yan hindi ko pa nakikita at nakakasama ulit ang ama ko hindi pwede inah kailangan ko siya.
Rayah: Puntahan natin ngayon ang ammah mo dahil ibuburol na siya mamaya.
Narrator: Unti unting naghina ang mga tuhod ni farah at hindi niya na alam ang kanyang gagawin kaya't agad siyang inihatid ng kanyang guro sa bahay nila. Hindi lubos maisip ni farah na mangyayari ang bagay na ito nawala bigla lahat ng sama ng kanyang loob ng mabalitaan niya na wala na ang kanyang tatay. Pinagmamasdan lamang ni farah ang malamig na bangkay ng kanyang tatay.
Farah: Ammah gumising ka na diyan magsosorry pa ako sa mga sinasabi ko sayo. Ammah patawarin mo ko sa lahat ng kasalanan ko say inyo ni inah. Patawarin mo na ako kasi hindi ko naintindihan kung bakit mo ginagawa yung trabaho mo na yan. Kaya mo pala yan ginagawa ay para sa sarili kong kapakanan dahil hindi niyo naman alam ni inah kung hanggang kailan kayo dito sa mundo. Ammah patawarin mo ako.
Rayah: Anak tama na yan bago ka pa gumawa ng kasalanan napatawad ka na ng ammah mo.
Narrator: Labis ang paghihinagpis ng mag ina sa nangyari sa kanilang padre de pamilya. Walang katapusan ang paghingi ng tawad ni farah kahit na alam naman niya na hindi siya maririnig ng kanyang tatay. Makalipas ang tatlong araw ay ililibing na si abdullah.
Farah: Inah hindi po ba pwedeng magtagal pa si ammah dito kahit kaunting sandali na lang?
A
Rayah: Anak alam mo naman na hanggang tatlong araw lang ang burol dito sa atin at hindi ito ito pwedeng lumagpas.
