"Walang problema. Palaging masaya."
Iyan ang hindi malilimutang motto ni Chloe nang siya ay nasa unang taon pa lamang sa isang mataas na paaralan, akala niya kasi ganoon lamang kadali ang buhay. Ganoon ka-SIMPLE. :)
Hindi niya alam, ang buhay ay parang isang rosary,
NAPAKADAMING MYSTERY.
"SIMPLE.. NAKAKABAGOT.. PAULIT-ULIT.. NAKAKASAWA..." ,
iyan ang laging sambit ni Chloe sa kan'yang mga kaibigan tuwing tinatanong kung kamusta na ba ang buhay niya; keriblels pa ba o hindi?
Sanay na nga ang kan'yang mga kaibigan tuwing sinasabi niya ito,
ba naman kasi tila isang recorded tape ang sambit niya, paulit-ulit.
Walang bagong sagot. Parang walang kakaibang nangyayari sa buhay niya.
Ngunit, sa kabila noon, wala namang tumututol sa kanyang mga sinasabi dahil, una; opinyon lang naman ito at pangalawa; naiintindihan naman nila ang kanilang kaibigan.
Dahil ika nga, "EXPERIENCE IS OUR BEST TEACHER."
Tulad ng karma . . . . .
na parang teleserye, kung hindi mo mapapanuod ngayon. . . . .
ABANGAN MO BUKAS! :)))))
--
Natapos ang first day ng sophomore life ni Chloe na . . . . .
puro daldalan. . .
puro harutan. . .
puro asaran. . .
TAMBAY DITO. TAMBAY DOON.
Papauwi na sana si Chloe nun. Kaso, may nakalimutan. . . . .
HALF DAY NA LANG, MAY NAKALIMUTAN PA! Emeghed. ;D
Kaya ayun, babalik s'ya.
Mabuti na lamang at nasa 2nd floor lamang ang room nila at madaling makaakyat, makababa at makauuwi na s'ya agad nang biglang. . . . .
may kumalabog sa locker! HALA!
"Sino kaya 'yun?!"
"Kahit sino, huwag lang multo oh."
Mga salitang binitawan ni Chloe ng mga sandaling iyon.
NATATARANTA NA SIYA. UMIIYAK. NAPAPAHIYAW.
Gusto niyang humingi ng tulong pero paano?
Wala ng tao sa Highschool Building kung hindi siya. . . . . .
pero iyon ang akala niya. :)
BINABASA MO ANG
Suddenly, It's Magic. ;) ♥
Fiksi RemajaI feel so free, It's like a fantasy Havin' you next to me Suddenly it's magic -- One look, one touch Words just don't say enough When you fall in love Suddenly, suddenly it's magic -- I'm not afraid of letting go I've got to find what's rig...
