*Mecnun açısından*
Leyla...
Ömrümün son birkaç saati olduğunu bilsem, o anlarımı bile seninle geçirmek isterdim.
Leyla bu ilk görüşte aşk değil, böyle düşündürmesin sana, seni hiç tanımıyor olmam. Bu ilk görüşte sanki kalan ömrümün nasıl ve kimle geçireceğime saniyeler içinde karar vermem gibi bir şey.
Leyla...
İsmini her söylediğimde, tüm vücudum şimdiye kadar vermediği tepkileri vermeye başlıyor. Yüreğimdeki kıpırtı sanki senin güzel gözlerini çiziyor kalbime.
Kendimi tanıyamaz oldum Leyla.
Bugün seni istemeye geldiğimizde, valla bizimkilerin zoruyla geldim, ama öyle şeyler oldu ki Leyla...
Leyla..
Seni seviyorum.
Kafamda defalarca tekrarladım şu iki kelimeyi, hâlâ da devam ediyorum.
Geçmişimi bilinmez kıldın Leyla.
Tek gerçeğim sensin şimdi.
Bu gece rüyamda gördüğüm ak sakallı dedeyi, uyandığımda yanımda buldum. Gece onunla koyniş koyniş uyuyunca acık korktum ama,
Leyla..
Sana aşığım sanırım. Çünkü seni gördüğüm ilk andan beri -rüyalarım da dahil- aklımdan tek bir an bile çıkmadın.
Mecnun'um ben Leyla..
Çölde Leyla'sını arayan bir Mecnun...
