Leyla seni çok özlüyorum. Şu birbirimizden habersiz geçen 25 yılın acısını öyle bi çıkaralım ki... Hiç ayrılmadan yani hiç ayrı kalmayalım, sen olmadan devam edemem ben artık.
Okuluna geldiğim günü hatırlıyorum da.. Neler saçmaladım öyle. Direkt sevgilin var mı diye sordum. Diğer saçmalıkları aklıma getirmek istemiyorum bile.
Leyla niye böyle biliyor musun? Çünkü aşığım sana. Senleyken ne zamanı algılayabiliyorum, ne de dünyayı. Her şeyi unuttuğum oluyor Leyla. Tüm bildiklerimi... Bomboş oluyor kafam o an. Adımı sorsan söylerken tereddüte kapılıp Leyla derim. Çünkü tek bildiğim sensin.
Leyla aslında bana sorsan aşk benim için bir klişedir. Öyle değil mi? O kadar insan birbirlerini seviyorlar ve sonuç ne? Ayrılık, acı, hüzün... Üstelik gerçekten sevmiyor kimse kimseyi. Gerçek bir sevgi bitmez, insanlar birbirini gerçekten sevseydi eğer; ayrılmazlardı, kimse yarı yolda kalmazdı.. Tüm bu düşüncelerim benim şimdiye kadar aşık olmamı engelledi sanırım.
Tüm bunların seninle alakası yok Leyla. Aslında var yani şöyle; ben sana aşığım. Yani seni çok seviyorum... Of keşke bir de sana söyleyebilsem bunu... Her neyse demek istediğim şu. Sen aşkın gerçek halisin Leyla. Bana bile aşkın gerçekten olabileceğine inandıran şeysin sen. Ya ben senden bahsederken ne diyeceğimi bilemiyorum. Kelimelerim, düşüncelerim... Her şeyi.. Ben...
Neyse...
Leyla okulunda görüştüğümüz o günün akşamının daha farklı bitmesini isterdim. Maalesef...
Ama seninle geçen bir saniyemi bile, hiçbir şeye değişmem bu hayatta.
Seni düğünden alıp götürene kadar her şey harikaydı aslında. Ne kadar tuhaftı o düğün.. Annenin yeğeninin eltisinin kızı... Bunu bile unutamıyorum.. Ağzından çıkan her lafı.. Bakışlarını... Hiçbir şeyi unutamıyorum... Üstelik gelinin Arda'nın sevgilisi çıkması olayı falan... Seni üzüyor bunlar biliyorum o yüzden sevinemiyorum da ama.. O pislik senden ne kadar uzak olursa o kadar iyi.
Senin arabaya binmen için kapıyı açmaya çalışırken de elim ayağıma dolaştı... Arabada konuşurken sanırım sokağı yaktığımı ağzımdan kaçırdım... Yakarım Leyla.. Senin için... Bütün şehri yakarım...
Seni Erdal abinin bakkalına getirmekle hata mı ettim bilmiyorum ama aklıma ilk orası geldi. Aslında sorun bu da değildi ya.. İsmail abinin saçmalamasıyla her şey mahvoldu. En kötüsü de gecenin karakolda bitmesiydi tabi.
Leyla, ama düşündüklerim yaşadıklarımız veya olay değil, sen ve birlikte geçirdiğimiz her an... Öyle güzeldi ki.. Sana ilk kez böylesine yakın oldum.
Çok güzelsin...
Gözlerin, bakışların, ellerin... Eminim güzeldir. Leyla çünkü sana bakamıyorum. Zaten gözlerine bakarken konuşamam ki ben.. Anlatamam seni nasıl sevdiğimi. Her anımda seni hissettiğimi, artık hayatımın seninle anlam bulacağını...
Bir de bana "Mecnun" deyişinin kulaklarımda sürekli yankılanmasına engel olamıyorum... Zaten engel olmak da istemiyorum. İsmim sadece senin senin dudaklarının arasından çıkan iki heceli bir kelime olarak kalsa keşke.
Bir de sana aşık bir delinin adı olarak.
Leyla...
