Glances

Chapter 2

"Hey, where's your company?"

Kunot noong tinignan ko yung batang lalaki na lumapit sa akin at mabilis na pinunasan ang luha na tumutulo sa mga mata ko. Inaway kasi ako ng mga kalaro ko, kaya eto mag isa ako't umiiyak.

"Wait, are you crying? May nang away ba sayo?" Ang kaninang nakangiting mukha niya ay napalitan ng pag aalala nang mapagtanto na umiiyak ako. Lalo naman akong napaiyak kaya naman ay umupo na sya sa tabi ko at tinapik tapik ang ulo ko.

"What happened lady? Why are you crying?" tanong niya habang pinaglalaruan ang buhok ko. Pinunasan ko naman yung butil ng luhang tumulo sa mata ko at walang pagdadalawang isip na niyakap yung batang lalaki na ikinatigil nya pero hinayaan nya nalang din.

"Sabi nila, pangit daw pangalan ko. I hate my name now! Ayoko na sa pangalan ko, panlalaki daw! Hindi daw maganda." parang bata, kahit bata naman talaga ako na nagsusumbong sa tatay nya na ani ko at naramdaman ko naman ang paglalaro nya ulit sa buhok ko.

"No name had been consider as ugly. You should be thankful dahil may name ka and you know what, you shouldn't be affected on what would be people surrounds you says kasi alam mo sa sarili mo, ang totoo at ang maganda." mahabang advice nya at doo'y napatigil nya naman ako sa pag iyak.

Bumitaw na ako sa pagkakayakap nya at ngumiting inabot ang kamay ko para makipag shake hands.

"Sapphire Yael C. Javier nga pala, Sapphire Yael Chen Javier pag buo. Ikaw? Ano name mo?" pagpapakilala ko dito at napailing iling habang nakangiting tinanggap naman nya yung kamay ko at doo'y nag shake hands na kami.

"Psalm. That's my name.''

"Sapph!"

Napabalik ako sa reyalidad nang marinig ko ang boses ni Ishtar, bestfriend ko at sinamaan sya ng tingin nang pitikin nito ang noo ko.

"Tulala ka nanaman kasi. Kwento ako ng kwento dito tapos di ka naman nakikinig." sabi nito na parang nagtatampo at nag pout pa ang gaga. Natawa naman ako dahil hindi bagay sakanya at nag peace sign.

"Sorry na haha. Tigil mo nayan di bagay sayo." pabirong sabi ko naman dito at nagtawanan kaming dalawa pero di rin nagtagal ay biglang sumeryoso ang tingin nya sa akin.

"Is it about your childhood friend Samsam again?" seryosong tanong nito at kagat labing tumango naman ako.

Totoo naman kasi at palagi naman akong nagkakaganito. Ang laki kasi talaga nang naging parte ni Samsam sa buhay ko at nakakapanlumong nawala nalang sya bigla. Ano to, ghosting? Charot.

But seriously, shit sya. Pinapaiyak nya nanaman ako.

Magtigil ka Sapiro pati ako naaapektuhan sa kadramahan mo.

Oh edi wow sayo brain.

Hinawakan naman ni Ishtar yung kamay ko at kita ko naman ang pag aalala sa mga mata nya. She knows me too much at alam nya ang mabigat na pakiramdam na dala dala ko araw araw at ang pagiging lutang ko... And I am so very thankful that she's here. Telling me that I'm not alone.

"Hey, don't stress yourself too much in him okay? Tara, bonding nalang tayo." sabi niya at nakangiting tumango naman ako.

Tulad nga ng sabi nya ay nagbonding nga kami sa may favorite spot namin dito sa school, nagkwentuhan at nagtawanan and dahil don, pansamantala kong nakalimutan si Samsam.

Pansamantalang nawala ang lungkot sa loob ko.

And that's because of her, my bestfriend....

Thank you, Ishtar.

So much.

***

A/N:

So, ayon hahahahahaha! Support pooo! Thank youuuu!

Ps. Andami nang kanta ang lumagpas bago ko matapos to leche hahahahaha.
Stick with you, best part, emerald, por que at binalewala.

Try nyo pakinggan. Labyuuuu lamat.

-Iridiumii