.

38 5 2
                                    


- ქუქი , სად იყავი მთელი ეს დრო ?

თეჰიონი ცდილობს საჭირო სიტყვები იპოვოს , არ უნდა საუბარში უდროოდ გარეულმა საყვედურის ტონმა მთელი ეს იდილია , რომელიც მასსა და ჯონგუკს შორის არის გამეფებული დაარღვიოს . სიმართლე უნდა ითქვას , რომ მთელი ეს დღები კიმი მას ელოდებოდა, უპირობოდ მაგრამ მაინც .

ისიც უნდა ითქვას , რომ თეჰიონი ვერ ხვდებოდა იმ დამოკიდებულების სიძლიერეს რაც მას მეორის მიმართ გააჩნდა , ხან ეგონა რომ ეს უბრალოდ მარტოობის შიშით იყო გამოწვეული , ხანაც დარწმუნებული იყო , რომ მას ჯონგუკი სამყაროზე მეტად სურდა .

- თე, იცი სამყარო ამ კედლებს იქით სხვანაირია , შენთვის ალბათ აქედან ძალიან მარტივი ჩანს .... მაგრამ დამიჯერე  ეს ასე არ არის  . მოდი ახლა კი შენი დაბადების დღის საჩუქარი ვნახოთ ...

ჯონგუკის მცდელობა სიტუაციაა განემუხტა , რეალურად არ მუშობდა, მაგრამ თეჰიონი მაინც იღიმოდა . ღრმა თვალებით ეპარებოდა პატარა ყუთს , რომელიც ჯონგუკმა მას ხელისგულზე წამის წინ დაუსკუპა .

ასევე წამი გახდა საჭირო იმისთვის , რომ ქერა ბიჭის არარეალურად ლამაზ სახეზე მლაშე მდინარეებს დაეწყოთ დენა .

- უფლებას მომცემ თე ?

ჯონგუკი თბილი ხმით ესაუბრებოდა მეორეს , ცივი თითებით ეხებოდა ბიჭის თბილ ან იქნებ ცხელ კანს , ყელზე ფრთხილად უკრავდა ყვითელ მზის ფორმის ყელსაბამს .

თეჰიონმა მოულოდნელად სველი ტუჩების შეხება იგრძნო კისერზე .

ბიჭი ძალიან ბედნიერი იყო , ახლა მას რიგით უკვე მეორე მზე ჰქონდა თავისსავე მკერდზე.

მზე, რომელიც მისთვის ვარსკვლავების , სამყაროს ტოლფასმა ადამიანმა აჩუქა .

ახლა თეჰიონი გრძნობს , რომ ის ცოცხალია .

სიკვდილამდე ცოცხალი .

Unravel .Where stories live. Discover now