Sancak ~ Gün olur beni unutursan..
(dinlemenizi tavsiye ederim:)
Yine okul çıkışı kulaklıklarımı takıp, kapşonumu da giydikten sonra durağa yürümeye başladım. Yanlızlık zor diyorlar ama ben o kadar seviyorum ki... Onunla beraberken sevilmeyi, sevmeyi, kalabalığı severdim ama o gitti umudum da bitti yanlızlığa bağımlı oldum alıştım...
" Kızım? Sen mi geldin?"
"Yok daha okuldayım anne."
"Aç mısın kızım?"
" Hayır anne aç değilim ben odadayım kitap okuyup yatçam, kalkınca birşeyler atıştırırım olur mu?"
" Offff kızım bu dengesizliğini ne zaman bırakıcaksın sen?"
"Anne!"
"Peki kalkınca haber ver bari tamam mı?"
"Tamam anne."
Odama girip kıyafetlerimi değiştirdim, her zamanki gibi bütün testlerimi ve kitaplarımı ortaya koyup çalışmaya başladım. 12. Sınıfa gidiyorum ve bu sene sınava giricem tüm sınıf seneye giricek ama ben bu sene giricem çünkü üniversiteye hazırlıkta 10. sınıfta başlamıştım ve şimdi biraz çokta zor gelmiyor. Testlerime kaldığım yerden çözmeye başladım.
Saatler sonra kapımın çalması ile kafamı testlerden kaldırdım. Neredeyse iki saattir test çözüyordum ve baya da yorulmuştum masa da biraz gerindikten sonra ayağa kalktım ve kapımı açtım, açtım çünkü çalışırken her zaman kapımı kilitlerim. Annem elinde tepsi ile odaya girdi sağ olasın annem yemek getirmişti.
" Al kızım yemeğini ye kaç saat oldu tek lokma yemedin zaten zayıfsın yemekte yemiyorsun."
" Anne abartıyorsun. Neyse evet acıkmıştım. Teşekkürler anne."
" Tamam kızım hadi yemeğini ye sonra da beni çağırırsın."
"Tamam anne." deyip yanağına bir buse kondurdum. Annem bir şirkette sekreter olarak çalışıyor. Babam derseniz babam küçükken ölmüştü.. babasız büyüdüm ve buna da alıştım..
Babasız büyüyen bir kız sevgiyi nerden bilsin ki?... Baba sevgisi görmeden bu yaşıma kadar geldim ve evet her zaman bir yanım boş her zaman bir yanım eksik...
Yemeğimi ağır ağır yerken telefonum ile de uğraşıyordum. Telefonu alıp tekrar ona mesaj attım. Bunca zamandır tam tamına 3 yıldan sonra ilk kez konuşuyorduk. Ve ben ilk günki gibi heyecanlanmış hatta gözlerim dolmuştu..
Ben: Mutlu musun?
İmkansızım: Evet. Neden?
Ben: Benle mutsuzsun da benden sonra hep mutlu oldun.
İmkansızım: Offfff...
Ben: Genelde oflayan bendim sanırım sıkıldın.
İmaknsızım: Hayır da ben seni hatırlayamadım sen nasıl beni 3 yıl sevebilirsin ki çok şaşırdım.
Ben: Beni kendin gibi sanma!..
Ben: Sen.. sevmeyi bilmeyen ay parçamsın..
Ben. ~çevrimdışı~
İmkansızım: Birşey yazıp çevrimdışı olmakta nedir yaa çok saçma.
İmkansızım: Neyse bb.
Bölüm nasıldı?
Herkese iyi akşamlar ❤️🍂🍂
