Sonbahar

~ Mavi boncuk ~

İnstagramda dolaşırken Ruslanım'ı gördüm. Parmaklarım benden bağımsızca fotolarına yorum yapmaya başladı, bide arkadaş etiketlemeye. Bütün talihsizlikler hep mi beni bulur? Böyle düşünürken ölüm döşeğinde olan Arthur'a şöyle bir soru sorulur bu talihsizlikler neden seni buldu?Arthur'un cevabı ise: " kupayı kazanırken tanrıya "neden ben?" demedim şimdi bu hastalıkta tanrıya nasıl "neden ben? " derim. Neyse vel hası'l - i kelam çok önceden beni seven kuzenim Ruslana yorumda aynen şöyle yazmıştım" Seni Çox seviyorum. Ruslan'M." kuzenimin verdiği cevap ise "Görecez o dediğini."
Neyin kafasındaydı bu çocuk? Anlamıyordum zamanında sevdin,sevdim bitti...
Hiçbir aşk sonsuza kadar sürmez bizimkine "Aşk." bile denmezdi...
Bir hevesti gitti...
Bu zamana kadar hep başkalarını düşündüm kendimi es geçtim kendimi çok yıprattım,yıpratıldım.Kendime bir özür borcum var "kendim sana yaşattığım onca acıdan sonra beni affetmek istermisin bilmem. Bu yüzden senden çok özür dilerim." çekinmeyin geçin bir aynanın karşınıza kendinizle sohbet edin,kendinizi sevin,vücudunuzla barışık olun, kendinizi kendiniz koruyun.
***
Atıştık onunla biraz da seviyor,sevmiyor gibi oldu.
Ben "Hala deli gibi seviyorsun ama bende aynı deliliği bulamayacaksın yeniden.!"
O" Seni artık SEVMİYORUM ister inan ister inanma umurumda bile değilsin.!"
Ama unuttuğu birşey vardı.Adım kadar emin olduğum birşeyde...
Beni gördüğü zaman tohumları yeniden yeşermeyecekmi sanıyor? Yanılıyor en çokta korktuğum bu işte yeniden yeşereceğini bildiğim duygular...
Günün tavsiyesi:"sizi yıpratacak insanlardan sessizce uzaklaşın.!"
***
Gece saat 3.10 civarı biz böyle ruslanla konuşuyoruz uyku tutmadı onuda,benide.
Birden elektrikler gitti ve bende karanlıktan çok korkan bir kızım.
Elimde telefon titremeye başladım evde tek olmasaydım bu kadar korkmazdım. Arıyorum "Aradığınız numaraya şuanda ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyiniz."
Bir yandan ruslanın teli "Niye ulaşılamıyor.!" kaygısı bir yandan karanlık korkum. Cama çarpan  taşla ile ani bir  küçük bir şok yaşadım.
Biri evimi taşlıyordu gecenin 3.30 ve evimde yalnız taşlanıyordum.
Gözümü açtığımda hastanede yarı baygın bir biçimde yatıyorum baş ucumda henüz yüzünü seçemediğim biri " İyimisin pamuk prenses.?"
Ruslan... Ruslanı'M o buradaydı ama nasıl? Kısık bir sesle " Vay cüce iyimde neden buradayım? En son hatırladığım elektrikler gitti,gecenin 3.30 evimde taşlandığım sonrası yok gözümü açıyorum hastanedeyim. Ne oldu.?"
"Şş tamam bi sakin iyi ol hepsini anlatacam hadi şimdi sakinleş ve uyu beni görürsün umarım. :) hafif bir tebessüm gamzeleri " Ben burdayım.!" diye bağırıyordu sanki...