Chapter 25
"Love, okay ka lang ba?" Trey asked after wrapping an arm around me.
I sobbed. "Naisip ko lang kasi, na sana nakipaghiwalay na lang ako nang maayos kay Frig para wala nang naging gulo." I turned to face my husband then I buried my head on his chest. "Ang tigas ng ulo ko. Masyado akong nagmatigas kahit na ikaw naman talaga ang mahal ko."
"Tapos naman na 'yon, Marron. Wala na tayong magagawa. We should just move on from everything that happened. What matter now is that we're married and nothing can ever ruin this. Mamamatay na muna ako."
That night, I fell asleep with a heavy heart.
Nang matapos kami ni Trey sa mga dapat namin asikasuhin sa hacienda at sa simbahan ay lumuwas na kami pa-Maynila para sa iba pang mga detalye ng kasal.
"Love, I have an emergency meeting at MA." Trey said when he saw me sat up on the bed.
Nasa penthouse kami ngayon at dito na muna kami mananatili dahil hindi pa daw tapos ang pinapagawang bahay ni Trey para sa amin.
I checked on the clock on the bedside table and found out that it's only six in the morning. Bihis na bihis na ang asawa ko at mukhang handa nang umalis.
"Nagpaluto na ako ng almusal sa baba. Maya-maya ide-deliver 'yon dito, Love. Hindi ko pwedeng hindi puntahan ang MA ngayon dahil nasa Thailand pa si Tito Carlos at Tito Zeke. I have to look into things at hand." Paliwanag ni Trey habang nag-aayos ng tie n'ya.
I yawned. I stretched my arms and Trey got what I wanted. He went in my side of the bed then he bent a little so that I can hug him. I sniffed on his neck while he's kissing my head.
"I'm going to miss you, Love." Trey cooed on my ears while rubbing my back.
"Ingat sa pag-drive." I murmured.
"I'll bring Damon and Rory with me." Trey chuckled. "I hope you don't mind na iiwan ko si Caspian dito to look after you."
I shook my head.
"Alright. You can go wherever you want, Love. Kung ayaw mo na ipasama si Caspian sa'yo, itawag mo lang sa akin. I'll tell him to hide on the shadows."
"Edi kasama ko pa din s'ya." Natatawang sabi ko.
I heard my husband sighed. "It's for your own good. I want you safe."
Yeah right. I wonder kung gaano na ako kayaman ngayon. Baka mas mayaman na ako sa buong pamilya ko.
Hindi ko maiwasang hindi matawa sa naisip ko.
"Why?" Trey asked.
"Nothing. May naisip lang ako."
"What?"
"Late ka na. Alis ka na."
Ilang sandali na nangulit pa si Trey bago tuluyang umalis. Kung hindi pa s'ya tinawagan ni Kaia, hindi pa s'ya kakalas sa yakap sa akin.
Nawala na ang antok ko dahil sa kakakulit ni Trey kaya bumangon na ako at naligo. Matapos maligo ay kinain ko na ang ipinalutong agahan ni Trey para sa akin. Pinilit ko din si Caspian na sabayan ako.
"Bakit palaging ikaw ang iniiwan ni Trey sa akin?" Tanong ko kay Caspian habang kumakain kami.
Caspian shrugged. "He knows that I am the best."
My brow raised. "Si Orlon ang leader n'yo, pero ikaw ang best?"
"I might be the best fighter among us but he's the one best at making decisions. That makes him a leader." Caspian smirked. "Mas magaling pa nga si Kaia sa kanya."
