ML 11

482 50 8
                                    

      ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အားအင္ခ်ိနဲ႔ေနတဲ့ပခံုးေပၚက်ေရာက္လာ
တဲ့ လက္တစ္စံုကေႏြးေထြးလြန္းလို႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ....... Mile
Mile : P Ae ....... အထဲမဝင္ဘဲဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ
   Ae ကသက္ျပင္းခ်ၿပီးေခါင္းပဲခါျပလိုက္တယ္
Ae : သူ႔ကိုၾကည့္ဖို႔ ...... သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ဖို႔အင္အားမရွိ
        ဘူး
   Mile ကေဘးမွာထိုင္ၿပီး Ae ရဲ႕လက္တစ္စံုက္ိုဆုပ္ကိုင္
လ္ိုက္တယ္
Mile : P Pete ေမွ်ာ္ေနမွာကိုသိတယ္မလား P Pete ပထ
          မဆံုးေတြ႕ခ်င္တဲ့သူကအကိုျဖစ္မယ္ထင္တယ္ အခု
          ေတာ့ Mae က P နားမွာရွိေနေပးတယ္ P Ae လည္း
          P Pete အနားမွာရွိေပးသင့္တယ္မလား
Ae  : သူဖုံးကြယ္ခဲ့တယ္ ...... သူ႔အေၾကာင္းသူသိရဲ႕သားနဲ႔
        ဖံုးကြယ္ခဲ့တယ္ သူအရမ္းဆိုးတယ္
   Ae ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြနဲ႔အတူ Mile လည္းငိုေႂကြးခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ သူအတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းထားလိုက္တယ္
Mile : မဆိုးဝါးလြန္းပါဘူး ကုသေပးႏိုင္တယ္ေလ P Ae
          အခု အကိုလုပ္ရမွာက သူဘာလို႔ဒါကိုဖံုးကြယ္ထား
           လဲဆ္ိုတာသိေအာင္လုပ္ရမွာ ဟုတ္တယ္မလား
           ဒါေၾကာင့္ အထဲဝင္သြားလိုက္ပါ အနားမွာရွိေပး
            ရမယ္ေလ
   ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲအခန္းထဲဝင္သြားလိုက္တယ္
ေဆး႐ုံကုတင္ေပၚမွာ ဒူးေလးေထာင္ၿပီးေျခမွိုင္လက္မႈိင္
ထိုင္ေနတဲ့သူ႔ေဘးမွာ ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္
အျပံဳးေလးနဲ႔ထြက္ေပၚလာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုးစကား
Pete : ထမင္းစားၿပီးၿပီလား ညကအိပ္ေရာအိပ္ရဲ႕လား
    ေဆး႐ုံေရာက္ေနတဲ့သူ႔ကိုသူ စိတ္မပူဘဲ ဘာလို႔ .....
ဘာလို႔ ေနေကာင္းေနတဲ့သူကိုပူပန္ေနရတာလဲ
Ae ဆီကဘာမွမၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲမွာေလးပင့္ေနမိ
တယ္ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕အသက္မပါတဲ့အျပံဳးေလးကဆက္
လက္ရွိေနဆဲပဲ
Pete : ကေလးေတြေရာ ဘယ္သူနဲ႔ေနေနတာလဲ အေမ
           ေတာ့ခုနကမွျပန္သြားတာ
Ae  : ဘာလို႔လဲ ....... ဘာလို႔ ဘာလ္ို႔ .....
    စကားတစ္ခြန္းကိုဆက္တိုက္ေျပာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က
႐ူးေနလို႔မဟုတ္ပါဘူး ေျပာမထြက္တာ ဝမ္းနည္းတာ
Pete : အိမ္မွာပဲေနခ်င္တယ္ ကေလးေတြနဲ႔ေနခ်င္တယ္
           အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ Ae 
Ae   : ဒီအခ်ိန္မွာမင္းအလိုကိုငါမလိုက္ႏိုင္ဘူး ေဆး႐ုံမွာပဲ
        ေန ကေလးေတြကိုမေတြ႕နဲ႔ဦး ခြဲစိတ္ဖို႔ဆရာဝန္နဲ႔
         ေဆြးေႏြးလိုက္မယ္
Pete : မလုပ္ခ်င္ဘူး
Ae : ဘာ ...... မင္းဘာေျပာလိုက္တယ္
Pete : ခြဲစိတ္မႈကို ...... မလုပ္ခ်င္ပါဘူး
Ae : Pete !!!!!!
    စကားလံုးေတြဖြဲ႕ႏြဲ႕ၿပီးမေျပာခ်င္ေတာ့လို႔ ေဒါသနဲ႔ေအာ္
လိုက္မိတယ္ ဘာကိုေရွာင္ေျပးေနတာလဲ ဒါေလးလုပ္ဖို႔ကိုသူဘာလို႔ခက္ခဲေနရတာလဲ သူ႔ဆီကစကားတစ္ခြန္းထြက္
လာတိုင္း ကို႔ကိုယ္ကို ေစာက္သံုးမက်တဲ့သူလိုခံစားမိတယ္ အျပစ္တင္ေနမိတယ္
ေအာ္သံၾကားတာနဲ႔ Mile လည္းအခန္းထဲေျပးဝင္လာခဲ့တယ္
Mile : ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ
    Mile ကိုလည္းလွည့္မၾကည့္အားဘူး Ae ကသူေျပာခ်င္
ရာကိုစြတ္ေျပာလိုက္တယ္
Ae   : ဘာလို႔လဲ ဘာေတြဒီေလာက္ခက္ခဲေနတာလဲ
Pete : ေၾကာက္ပါတယ္ ..... ခြဲစိတ္ရမွာကိုေၾကာက္လို႔ပါ
Ae   : လိမ္တာ မင္းလိမ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ
    Ae က Pete ရဲ႕ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုပါခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီးေမးလိုက္
တယ္
Ae   : ဘာလို႔လဲ Pete ကို႔ိဘက္ကိုငဲ့ၾကည့္ေပးပါ ကို႐ူး
          ေတာ့မယ္ သိရဲ႕လား အၿမဲအတူတူဆို က္ို႔ကိုခ်စ္
          တယ္ဆို ဘာလို႔ဒီအရာေလးကိုျငင္းဆန္ေနတာလဲ
Pete : ဒီအရာေလးတဲ့လား ...... Ae နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကစိတ္
          ခ်င္းမတူႏိုင္သလို ယံုၾကည္ခ်က္ျခင္းလည္းမတူႏိုင္
          ဘူး ကၽြန္ေတာ္ဒီတ္ိုင္းေနမယ္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ေန
          သေရြ႕ ဘာမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး
Ae   : မဟုတ္ဘူး မင္းကုသရမွာေပါ့ မင္းကို႔နားမွာေအး
         ေအးေဆးေဆးေနႏိုင္ဖို႔ မင္းႀကိဳးစားရမယ္ေလ
         ခ်စ္တယ္ဆို
Pete : 1 ႏွစ္ၾကာခဲ့ ၿပီ
Ae   : ဘာ......
   Mile ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဘးကိုေလွ်ာက္လာၿပီးလူခ်င္းဆြဲခြဲလိုက္တယ္
Mile : စိတ္ေလ်ာ့ P Ae
          P Pete ..... ေျပာခ်င္တာက အကို႔က်န္းမာေရးမ
         ေကာင္းတာကိုသိခဲ့တာ ၁ ႏွစ္ၾကာခဲ့တယ္ေပါ့
   Pete လည္းမ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီးေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္
Ae နဲ႔ Mile ကေတာ့ အံ့ၾသမွင္ေသသြားမိတယ္
Mile : P Pete .... P ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ဘာလို႔ ဒါေတြ
          ကို Mile တို႔ကိုမေျပာခဲ့တာလဲ Mile ကိုမေျပာရင္
          ေတာင္ P Ae ကိုေျပာသင့္တယ္
Ae   : Mile အျပင္ထြက္
Mile : ရွင္ ......
Ae   : အျပင္ထြက္ ငါသူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲေျပာခ်င္တယ္
    Mile လည္းစကားအတိုင္းထြက္သြားခဲ့တယ္
စိတ္တိုေနတဲ့ စိတ္ေတြကိုေျဖေလ်ာ့ၿပီး Pete ပါးေလးကို
ကိုင္ကာ ငိုေႂကြးခဲ့တယ္
Ae : Pete .... Pete ကို႔ရဲ႕သူေဌးေလး
    ဒီစကားလံုးေလးကိုမၾကားရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္
ၾကာေနၿပီလဲ Ae နဲ႔အတူလိုက္ငိုေႂကြးမိတယ္
Ae : ကိုတို႔မွာ မိသားစုေလးရွိတယ္ ကေလးေတြ အခ်စ္
       ေတြရွိတယ္ ကိုတို႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အိမ္ေလးက မင္း
        သာမရွိေတာ့ရင္ လံုးဝအေမွာင္က်သြားမွာ
       ဒါေၾကာင့္ေလ ကိုမင္းနားမွာရွိေနမွာမို႔လို႔ မေၾကာက္
        ဘဲ မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူးလား
Pete : ကေလးေတြရၿပီးတာနဲ႔ Ae ကိုပဲအလုပ္ခိုင္းခဲ့တာ မ
           ဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တာပါ
           ေျပာျပဖို႔လည္းအႀကိမ္ႀကိမ္စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္ ဒါ
           ေပမယ့္ Ae ေပ်ာ္ေနတာေလးျမင္ရင္ေျပာမထြက္ခဲ့
           ဘူး ခ်စ္လို႔ပါ Ae ကိုခ်စ္လို႔ပါ ဒါေပမယ့္ေလ ဒီ
           တစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵေလးကို .....
Ae   : ေတာ္ေတာ့ Pete ကိုလက္မခံဘူး ဘယ္လိုမွလက္မ
          ခံႏိုင္ဘူး ဘာေၾကာင့္လဲကိုမသိဘူး သိလည္းမသိ
          ခ်င္ဘူး ဒါေပမယ့္ လံုးဝလက္မခံဘူး
   Pete နဲ႔ေတာင္စကားဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ အျပတ္ေျပာ
ၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ့္အၾကည့္ေတြကတြန္းလွည္းထဲကကေလးႏွစ္
ေယာက္ဆီမွာ ..... စိတ္ထဲကေတာ့ေတြးေနမိတာ
ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာလို႔လဲ ေဖေဖဘာလုပ္သင့္လဲ ....
Ae   :Mae သိရင္ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္းဖံုးကြယ္မထားပါနဲ႔
   ဧည့္ခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ Mae ႏွစ္ေယာကိထဲ
Mae : Pete ဒီလိုျဖစ္ေနတာ အေမလည္းဒီေန႔မွသိတာပါ
Ae   : ဘယ္လိုစဥ္းစားစဥ္းစား အေျဖရွာမရဘူး Pete ဘာ
          လို႔လက္မခံႏိုင္ရတာလဲ
Mae : အေမေတာ့ အဲ့ဒါကိုအေျဖရွာေနဖို႔ထပ္ သူ႔ကိုတိုက္
           တြန္းသင့္တယ္လို႔ထင္တယ္
Ae  : လက္မခံဘူး ေခ်ာ့လိုက္ေျခာက္လိုက္ ေျပာၾကည့္ၿပီး
        ၿပီ ဒါေပမယ့္ မရဘူး သူဆက္တိုက္ေခါင္းမာေနတာ
Mae : ဘာလုပ္သင့္လဲ Ae .... အေမ့သားေလးကိုဘယ္လို
          လုပ္ရမလဲ
Ae  : မရရေအာင္လုပ္မယ္ သူခြဲစိတ္ေအာင္မရရေအာင္
         ကိုလုပ္ရမယ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္
Mae : ဘာလုပ္ဖို႔လဲ Ae
Ae : ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြင့္ျပဳေပးပါ အေမ ကၽြန္ေတာ္ .......
       Pete ကို တရားစြဲပါရေစ
                               Part 11 ( The end )
                      

love by chance season 2 ( Aepete )Where stories live. Discover now