Make You Mine (Sanchez Series 1)

Chapter 3

I got all ways of boredom by walking around in this huge park along with this man beside me. Yes, I go out and sight the world but it's bring me frowned and habing a bored walks. I am different. Kung ang iba ay nagpapalipas ng kaboryohan sa labas para magliwaliw sa pamamagitan ng pagpunta sa ibang lugar o kung ano man, pwes ako hindi. I find it boring and uninteresting way to avoid being alone.

Mas gugustuhin ko pa ang manatili sa aking kwarto at matulog o kaya ay kumain ng ice cream at manood ng mga palabas na nais ko. That's my way to set aside my boredom. Locked me inside my room, it's fine. But don't ever asked me to go out and just walked there in a couple of hours. Iyon ang nangyari nang lumabas ako sa sasakyan. Mayroon ata itong plano na libutin ang napakalawak na parke.

Tumigil ako sa paglalakad at naghanap ng malapit na mauu-upuan. And I found the bench near at the big tree kaya ay dali akong nagtungo doon. Hindi ko namalayang sumunod pala sa akin si Drake at umupo rin sa aking tabi. Gusto ko ng umuwi. Iyon ang tanging nasa isipan ko ngunit noong sinubukan ko ay nahawakan agad ako ni Drake sa aking braso para pigilan ako.

I want to feel my soft bed to fall in sleep kesa sa ganito. I coldly stare the other people around without them noticing. Masaya silang naka-upo sa damuhan na mayroong nakalatag na kumot habang ang iba naman ay marahang naglalakad-lakad sa paligid. But something caught my attention. As I look more on the girl setting on the other benches really tell me that she's up to something.

Hindi lamang ang babae ang nakaagaw ng aking pansin. Maging ang dalawang lalaki sa hindi kalayuan at malapit sa parte ng mga puno. I just have this gut saying that these people really suspicious. The girl was wearing a lime partnered clothes habang ang nasa tabi niya ay isang maliit na itim na bag. The way she sit there was nothing like a girl roaming around too where the smile plastered on her lips but I don't trusted outside appearance.

Base sa bawat galaw na ginagawa niya ay mayroong ibig sabihin ang mga iyon. Her motions were really nothing but a trash. Sa paraan din ng kanyang pagtingin sa paligid ay pawang nagmamasid ito dahil hindi mapakali ang kanyang mga mata. That's too simple to be notice. Ilang beses din nitong tinapik ang kanyang sapatos sa lupa at hindi ko maiwasang isipin ang ilang bagay.

The other two guys wrere like the girl. Normal shirts is the more suspicious in many people. Hindi dahil sa nagbabalat-kayo ang iba kundi ang deskartehan sa kanilang plano. They both look like some of ex-convict dahil sa dami ng mga tattoo nila sa kamay. They also tapping their shoes on the ground ngunit ang nakaagaw sa pansin ko ay ang hawak ng lalaki.

Nabalik ang pansin ko sa parte ko nang tumikhim si Drake. He cleared his throat. "Don't look at them like that." aniya at ramdam ko ang tingin niyang nasa akin.

"Looks like they didn't feel so it's fine." bahagya akong ngumiwi nang ibaling sa iba ang aking tingin.

"Kahit na. Siguro, kung 'yang tingin mo ay nagagawa silang yelo, malamang ay nanigas na sila sa lamig." he joked and that made me looked at him more coldly.

"I don't have care."

"You really don't have a care?" he asked again.

"When I say, I mean it." I kept my voice cold as well as my cold stare.

I don't need to prevent myself by keeping the words or attitude inside of me. I say what my mind really screamed. I acted the way my emotions work without thinking twice. I let out my expressions because of how really I reacted. I didn't hide my attitude towards other dahil ang gusto ko ay diritsyo ako. I don't stab, I faced them directly and fierce.

I don't like the word traitor and the likes dahil nagbibigay lamang iyon ng panlalamig sa buong sestema ko. Hindi dahil sa takot na malamangan nila ako kundi dahil sa pagbibigay ng kanilang sariling medesina. I do return their wants ang belongings— big or small, by keeping them scream while begging to stop the consequences I made.