Memories of Love ❤️

Memory

Luna pov

Sy buka dengan cermat kotak yang dihantar oleh abang POS laju tadi. Sizenya sebesar kotak sabun Daia..besar juga la. Nampak saja isi dalam box... Sy tersenyum sendiri. Cepat2 ambil phone dan call someone..... Video call actually....

" hye dear...look what i found... " sy bilang ceria...

" love it baby... ? " George bilang..

Gilaa tidak love patung teddy bear pula tu.... My favorite...

" suka la... Thanks dear.... Love u.. " sy bagi George senyuman paling manis.

Maka berlangsung la perbualan selama Hp masih hidup... 😂selalu kami VC sampai phone masing2 kong. Begitu saja rutin kami sehari2... Gila juga kalau terfikir balik. Macam mana boleh bertahan sampai 3 tahun bercinta dalam hp.

Well...

Dia boyfriend sy... George Tan.. Berbangsa Sino. Kami kenal time program karnival pendidikan di UMS. Actually..di sana sy tidak kenal pun George, yang duluan nampak sy dia lah. Time tu sy dengan rombongan pelajar SPM.. Dia pula datang dengan kawan2. Kami memang tidak pernah officially berjumpa face to face. Which... Yang pernah nampak sy cuma George, sy pula langsung tidak perasan kehadiran dia di karnival tersebut. Entah macam mana juga dia dapat facebook sy...😂, tiba2 lepas balik dari sana... Dia inbox mau berkenalan. Masa tu dia sudah semester akhir di UMS.... So agak2 beza umur kami dalam 6 tahun la. Dekat saja tu kk kan... Tapi percaya atau tidak..selama kami couple di alam maya, tidak pernah lagi kami jumpa. Pernah juga sy terfikir mau datang kk... Tapi lepas konvo... George sambung belajar di Singapore. 😔. Manakala sy pula sambung study di maktab selama 5 tahun.

Damn... How time flies...

Lepas saja George cakap mau kerja di Singapore... Tiba2 kami lost contact. Macam2 sy cuba cari dia... Stalk facebook kawan2 dia... But.... He just vanished like that. Lima tahun bah kami couple... Sy pun sayang betul sama dia.... Tapi apa boleh buat kan. Tambah lagi hp sy hilang masa buat aktiviti luar....start dari hari tu Segala2nya tentang George dan sy hilang perlahan2. Sy move on.... Tidak mudah... Tapi sy cuba lakukan yang semampu untuk melupakan George. Teddy bear yang dia bagi pun sy simpan di stor.... How i wish we never meet in this life.

************************************

Present life

" little panda.... Wake up.... " sy kiss2 baby boy sy banyak kali... Dia paling tidak suka kalau sy kacau dia tidur. Menggeliat lagi sambil tarik selimut... Makin gerigitan nampak dia begitu.

" ohhh... Come on... Mummy lambat sudah ni.... " sy bilang....sambung lagi mengacau..., tidak lama tu dia duduk sambil gusuk2 mata....

" mum... Sy tidak mau school la ni hari... " dia bilang sambil buat muka kesian... Eeee ni anak ah....

" mana boleh... Bah mummy hantar pigi rumah Popo ni... " sy bilang mengugut. Haha... Paling dia tidak mau sama Mami... Kuat mencium.

" no...!! Urghh... Fine... Panda go to school... " dia berdiri juga akhirnya.

Budak mata bulat ni...😊. Sendiri2 bah dia pigi mandi... Punya la sy bangga.. Baru 4 tahun ah. Sambil menunggu prince charming datang... Sy duduk2 di tepi katil. Then... Mata sy stuck sama family picture di atas meja study little panda. Hati sy jadi sayu....his father.... My late husband..., even bukan sepenuh hati rasa cinta untuk dia. Tapi... Lelaki itu lah yang berjaya membuka kembali pintu hati sy...my poor Boo.... Awal betul kau tinggalkan kami....

Sy ambil tu frame dan lekapkan di dada.... I will always remember u Boo..., walaupun masa kita bersama cuma seketika. But.. Most of the time... U're the sweetest husband and partner to me. Thank you for the precious gift that u left to me. Our baby boy... Michael Marshall. He has u eyes Boo... That panda eyes...., i miss u.... Rest in peace.

" mum... U crying again... " sy dengar suara little panda di belakang..., sy pusing sambil lap air mata...

Lucu ni... Dia lilit towel lagi di pinggang... 😂goshhh... Gentuaaa betul. Gambar Marshall sy letak balik di atas meja...

" well... I miss u dad... " sy bilang...

" i know... But dad kan di haven sudah.. " dia bilang... Eishhh.. Macam saja dia faham... Huhu...

" fine... I won't cry anymore.... " sy buat2 merajuk...

" urghh... Mummy... I'm late... " little panda bilang... Eeeehhh... Padahal dia bah yang lambat bangun. Ni anak ah...

Terus sy tolong dia bersiap... Berabis mau pakai butang sendiri.. Tapi kalau dibiar... Sampai bisuk tidak siap. Tembirang bah...

Sebelum sy pigi di sekolah menengah... Sy singgah little panda di sekolah kemas. Nasib juga di sebelah rumah Mami saja. Dia sempat lagi ugut2 sy minta ambil on time... Dia tidak mau balik rumah Popo kunun. Sy chat Mami ambil Little panda nanti... Sebab sy ada program sama budak2 SPM. Durang ada talk di UMS.... Haha... Kesian baby boy sy. Sorry....

" cikgu Lu... Kami ada breakfast juga kah ni sampai sana... " student nama Jenny bertanya.

Time ni kami otw sudah mau pigi UMS...

" not sure Jenny.. Try tanya cikgu Azman, dia yang kasi atur makan kamu... " sy bilang.... Abis sy pun tidak pasti...😂sayang saja pigi meeting.. Entah fikiran melayang di mana.

Actually i'm not into this program.. Tapi ada cikgu yang tidak dapat datang... So terpaksa kunun ganti. Sebab tu sy bingung2 juga bila student tanya... Sy just explain or jawab mengikut jadual durang di sana saja.

Sampai saja di sana... Sy sama beberapa orang cikgu lain escort pelajar masuk dewan auditorium. Sebelum masuk ada dua orang sukarelawan sedang mengagihkan sarapan pagi di pintu masuk. Sama saja breakfast kami okay... Susu dutchlady dan bun. 😂. Kami duduk di kerusi bahagian tepi auditorium... Ramai lagi dari sekolah lain yang datang. Ceramah motivasi la katakan... Menurut cerita dari cikgu Zara.. Jemputan untuk buat talk hari ni seorang professor. Whatever... Tidak juga curious sebab ramai gila penceramah motivasi yang ada di Malaysia.

Then.... I saw a glimps of someone that i knew. Tiba2 dada sy pandai berdebar2 ni... It can't be him... No! Never!.. Sy bilang dalam hati. Okay.. Sy stay positive. Beberapa minit kemudian... Acara majlis dimulakan. That's when that damn emcees call his name... Prof. George Tan Leong. Mata sy stuck sama tu lelaki yang berdiri dan naik pigi pentas. Entah kenapa juga sy masih boleh rasa sakit hati nampak dia. Well... We grown up now... Maybe dia husband orang..and i had my own life too. So... Why?? What is this pain in my chest... Auchh... Buduh kau Luna. 😭. Bila dia start bercakap... Then.. I knew it... That's really him. Sempat lagi ni jatuh air mata sy satu titik... Gila bah.

Shit... Sy tidak buli ni duduk sini.., so sy kasi tau cikgu Zara.... Mau pigi toilet kijap. Time sy limpas di karpet kan... Tiba2 ni macam dia stop bercakap. Lagi la sy kasi laju langkah... Oh lord... Sy gila sudah ka ni... 😭lariiiii....