Ne yapacağımı bilmez bir halde otururken odanın bir de penceresi olduğunu farkettim.Kalkıp pencereden bakmak için bir hamle yaptım ama kalkamıyordum.Beni yatağa niye bağlamışlardı ?Kaçmamdan mı korkuyorlardı yoksa sadece aşağıya düşmemem için alınmışbasit bir tedbir miydi?Birden aklıma camdan bakarak belki nerede olduğumuzu kestirebileceğim geldi.Dışarıyı görebiliyordum.Ancak böyle bir şehiri ilk defa görüyordum.Yapacak birşey olmayınca odayı detaylı bir şekilde taramaya koyuldum. Sağ tarafımda köşede küçük bir buz dolabı vardı.Buz dolabının yanında kapı vardı . Ayak ucu tarafımdaki duvarda bir televizyon ve televizyonun altına doğru bir yatak daha vardı.Pencere ise sol tarafımda kalıyordu.Dikkatimi çeken bir konu da hastanelerde olan çeşitli cihazların bu odada olmayışıydı.Hastanelere özgü olan o koku burnumu sızlatıyordu.Bir anda kapı açıldı.İçeriye iri yarı omuzları geniş asker olduğunu tahmin ettiğim esmer bir adam girdi.
-Merhaba uyana bildiğine sevindim,dedi ve alaycı bir gülümseme ile devam etti"Adım Johnson ve tahmin edebileceğin gibi senin hakkında herşeyi bende biliyorum""Ve ayrıca bir askerim."
Yüzündeki o alaycı gülümseme ve bir o kadar alaycı duruşu beni sinirlendirmeye yetti.
Dişlerimi sıkarak "Nerdeyim, bana ne yaptınız siz kimsiniz ?"
-Lütfen sinirlenmeyin.Sizi ailenizin yanına bırakacağız ......
Ailem ailem kim?
-Büyük anneniz hayatta yaşadığını bildiğimiz tek yakınınız o.Yarın gidiyorsunuz iyi. günler"dedi ve kapıdan çıktı cevap vermeyeceğini bildiğim için arkasından bağırmadım.Çok yorgundum göz kapaklarım ağırlaştı ve uyumaya başladım.
Uyanmamı sağlayan yine Alex in ince sesi oldu.Saçlarımı okşarken "Uyan hadi ,uyan artık " diyordu.Bu ses bana o kadar ahenkli geliyordu ki... Ona git gide daha çok bağlanıyordum.Gözlerimi açtığımda yatağımın kenarına oturmuş bana gülümsediğini gördüm. Ben de ona gülümsedim."Günaydın"dedi Gülümsedim ve ne kadardır uyuduğumu sordum.15 saat diyince bir an şaşırdım ve "Hazırlanmam gerek bugün beni eve bırakacaklardı ve şu kemerler aşırı sıkıyor hiç rahat değilim çözermisin" dedim
-Sana kötü bir haberim var.
-Neymiş?
-Seni götürmiyecekler bir süre daha bizimlesin.
-Niye ?
-Sağlık durumunun yeteri kadar düzelmemiş olduğunu söylediler.
dedi ancak içimden bir ses bunun yalan olduğu hakkında beni uyarıyordu.
Çok güzelsin dedim "Biliyorum, bana nasıl baktığını gördüm " dedi gülümsüyordu
Dudaklarımız buluştu çok güzel bir andı. Sonra hiç birşey olmamış gibi gülümsedi ve güle güle dedi ve gitti. Arkasından bakarken iç geçirdim.Sanki birisi beni uyumaya zorluyordu. Göz kapaklarım ağırlaşıyordu .Tam uyuyacakken hep kırmızı renkte olan serumun mavi olduğunu farkettim.Uyku ilacı veriyorlardı....
