Parayı yüzüme fırlatıp "Daha iyileri ile olmuştum." diyip odadan defolup gitti.
Madem daha iyileri ile oldun ne diye benim mükemmel kıçımı siktin?
Derin bir nefes alıp paraları cebime atıp odadan çıktım.
Namjoon koşarak yanıma geldiğinde durup soluklandı.
"Ah Jimin. Seninle bir şey konuşacağım."
"Peki, konuşalım."
Yine ne vardı acaba? Yine kimi memnun edememiştim?
"Sana teklifte bulunmaya geldim."
"Ne teklifi?"
"Bak Jimin...durumun iyi değil ve buradan kazandığın para sana yetmiyor."
Onay beklercesine bana baktı. Ne yani, ne demek istiyordu?
"Açık konuşur musun Namjoon hyung?"
"Biri var Jimin. Sana daha iyi bir ödeme yapabilir. Kabul eder misin?"
"Zaten bir çok kişinin altına girdim, istesem de istemesem de. İstemiyorum desem yine yapacağım, çünkü mecburum." Acınası bir gülüş sundum. Onun da bana acıdığı belliydi. Şimdiye kadar sayamayacağım sayıda kişinin altına girmiştim.
Herkesin isteği gibi benim de isteğim ilkimi sevdiğim kişiyi adamaktı. Temiz değildim..hiç değildim. Orospuydum..kabul ediyorum. Ama başka çarem yok.
Aldığım para bana yeterdi..ama sadece bana. Annemin hastane masraflarını karşılamazdı.
Uzun zamandan beri ameliyatı bekliyor. Ama hala parayı biriktirememiştim. Harcağamadığım halde. Kaç gün boyunca aç kaldığımı da bilmiyorum. Acınası durumdaydım kısacası.
"Yani kabul ediyorsun değil mi?"
"Başka çarem var gibi mi gözüküyor oradan?"
"Pekala. Yarın aynı saatte görüşmek üzere."
Bardan çıkıp evime doğru ilerledim.
Yaşadığım acıları ya da anlık mutluluklarımı anlatabileceğim yanımda olacak arkadaşlarım da yoktu. Vardı olmasına ama o beni sevmiyor. Durum şu ki, o benim liseden arkadaşımdı. Onu seviyordum, daha fazla saklayamadım. Söylediğimde ise bana bağırdı, ittirdi. Hakaret etti.
Sevdiğim kişiden bu muameleyi görmek beni daha fazla üzdü. Bencil biriydi, istediği herşeyin olmasını isterdi. Acıması yoktu. Bunu, ona onu sevdiğimi söylediğim zaman da anlamıştım tekrar.
Durumumu biliyordu. Varlıklı bir aileden geliyordu ama benim annem için hiçbir şey yapmamıştı. Yapmasını da istemezdim zaten ama düşüncesizliği üzüyordu.
Onu nasıl sevdim bilmiyorum. Bazen nefret ettim kendimden onu sevdiğim için. Belki bir ay önce ona kalbimi açmaya çalışmasaydım şu an hala arkadaş olabilirdik.
Neden denemedi ki? Neden beni sevmeyi denemedi? Onun için çok mu çirkindim? Oysa bana çok güzel olduğumu söylerdi hep. Demek ki yalandı. Yapmacık bir arkadaşlıktı belki de onun arkadaşlığı.
