Küçücük bir hoşlantı bu kadar büyük bir sevgiye dönüşmüş olamaz diye düşünüyorlar.. Haklılar bunu ben bile hâla anlamıyorum. Pek bir yaşanmışlık yok diyorlar.. Onlara şöyle diyorum; "Sevmemi körükleyecek olan şey dokunuş değil! Dokunuş olmadığı için yaşanmışlık da olmuyor değil!"
Bana bakıp kısılarak gülen çekik gözlerin bile benim en büyük mutluluğum. Klasikleri yaşıyorum belki ama bu klasikleri ilk kez sende yaşıyorum. Bunu derken bile cümlelerim klasikleşiyor belki ama daha fazla nasıl anlatabilirim ki?
