My Bias is my Boyfriend (Jimin FF)

22

Please read the author's note after the chap. Its reaaly an important one. Ok so continue the story lol..

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

That night was really un-expected. Yung party na inakala kong magiging maganda but it turned out na magiging malaking trahedya.

That night I remember how much I'm worried for her.

I remember how fast I run to her,

I remember how hard the bullet hit me,

I remember how hard she cry that night,

I clearly remember all the things happen that night.

Iminulat ko ang aking mga mata at nakita ang liwanag. Ako'y kinabahan dahil akala ko ay tapos na. Pero ng aking ilinga ang aking mga mata, aking napagtanto na ako ay nasa ospital lang pala.

Sinubukan kong tumayo pero ako ay natigilan ng ako ay makaramdam ng kamay na nakapulupot sa aking kamay.

Akin iyong tinignan at biglang tumulo ang aking luha ng makita ang aking mahal na buhay at ligtas.

"Aiza," aking bulong sa kaniya. Walang reaksiyon. "Aiza," akin muling bulong ngunit wala paring sagot. "Baby," aking bulong at siya ay nagpalinga-linga.

"Baby," akin muling sambit at siya ay napatingin saakin.

Aiza's POV

Hindi ko alam kung ano ang aking mararamdaman. Nakaligtas siya. Kinaya niya.

Ngayon hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Siguro dahil sa halong lungkot at tuwa. Lungkot dahil nandun parin yung pangamba na baka hindi na siya magising. Saya dahil nandun parin yung pag asa na magigising siya at babalik siya sakin.

Ngayon pinadalhan ako nila Mark ng gamit ko. I insist pero sabi nila its for me so I take it.

Kakatapos ko lang maglinis ng aking katawan at magbihis. Minutes passed, Jungkook came with his biggest smile.

"Noona," he called. "Kook," I greet giving him my biggest smile also. "How is he?" he asked. "He's good." I replied.

Nag kuwentuhan kaming dalawa upang pampalipas ng gabi. Pagkatapos naming magkuwentuhan ay naglatag na kami ng aming hihigaan.

Nagising ako kinaumagahan at nagalmusal. Nang matapos kaming magalmusal ay nagpaalam siya na uuwi muna.

Ginawa ko ang lahat upang ako ay malibang. Nanood ng bangtan bomb, Vlives, nagsearch at tinignan ko ang reaksiyon ng mga army sa balita na Me and Jimin is Official.

I'm so fluttered nung malaman ko na matagal na silang naghihinala. But of course meron paring mga ayaw.

Ayon binitawan ko na yung phone ko at naisipang ipadala dito ang alaga kong aso. Si Lucky. He is a dog that Jimin gave me.

Isa sa mga guards ang nagdala nun dito. Nilaro ko muna siya. Napatingin naman ako sa orasan, 12:48. Kain na ako.

Lalabas na sana ako para bumili ng pagkain ng may biglang kumatok. Si Hana. May dala siyang pagkain. Pinapasok ko siya at kinain namin yung dala niyang pagkain.

Pagkatapos ay nagkuwentuhan kami. Tinanong niya rin ako kung ok lang ba ako at sinabi ko na ok lang.

Nagpaalam na siyang umuwi. Napatingin uli ako sa orasan, 1:47. Napag-isipan ko na umiglip muna.

Naglagay ako ng upuan malapit sa higaan niya. Napag-isipan ko kase na duon na matulog. Akin namang pinagmasdan ang kaniyang mukha at hinawakan ang kaniyang kamay bago ko ipikit ang aking mga mata.

~~~~~~~~~

Nagising ako ng may marinig ako na tumatawag saakin. Sobrang lambing nito at alam kong narinig ko na ito kung saan. Idinilat ko ang aking mga mata at nakita ko siya.

Dilat na dilat at nakangiti. Nang makatingin ako sa kaniya ay hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. "Baby," kaniyang tawag saakin.

Agad ko siyang niyakap pero maingat parin duon sa parte na tinamaan siya. Aking ibinaon ang aking mukha sa balikat niya.

Tuwang tuwa ako. Para akong nabunutan ng malaking tinik sa lalamunan. Sobrang saya ko.

"Ano ok ka na ba? Ayos kalang? May kailangan ka? Ano? Sabihin mo. May masakit ba sa'yo?" sunod sunod kong tanong sa kaniya. "Ayos lang ako. Ikaw ba?" balik tanong niya saakin. "Sobrang ok. Sobra," sagot ko. "Oppa," tawag ko sakaniya. "Hmm?"

"Happy Birthday. Sorry wala akong regalo. Birthday mo pero nandiyan ka. Nandito tayo. Sorry oppa. Kung di dahi--" my words we're cut off nung may naramdaman akong labi na dumampi saakin. My eyes were wide at first pero syempre unti unti ko iyong isinara at nag sync kaming dalawa.

We parted. At sinabi niya na, " It's ok. Malaman ko lang na mahal mo ako ok na ako. Atsaka anong halaga ng regalo kung nakuha ko na yung gusto ko?" as a reply i chuckled because of his cheeziness.

~~~~~~~~~

So guys I'm very sorry kung ngayon lang nakapag updte. Well kase dapat sa bday ni Jimin ko talaga ito ipopost pero Im very sorry kase busy ako nun. Then i try to write but always end up na di ko natapos.

Guys i wont update the next chap. Unless this chap will get atleast 50 votes and tell me about your thoughts too.

Watyou think? Do you want me to write a new book. 'Cause I'm planning on writing a new one. Dunno if it will be in english or tagalog...

Thank you guyseu. Don't forget to vote ok? Luvluts byeee..