Fake Boyfriend

Chapter Thirty Four

Elizabeth's POV:

Goodbye world.

*BANG*

Naghintay ako ng ilang segundo para maramdaman ko na ang sakit pero bat ganun? Wala akong maramdamang kahit ano?

Namanhid na yata ako? Sanay na ata etong katawan ko sa mga pasa eh HAHAHA. Or instant dead na ako?

Bigla akong nakaramdam ng pag haplos sa king mukha kaya dinilat ko ang mga ito. Pag tingin ko sa tabi ko ay ang duguang si Karl sa dibdib niya.

Biglang lumaki ang mga mata ko dahil sa gulat. Hinawak hawakan ko ang katawan ko kung nasaan na yung tama ng baril pero bigla akong napaluha nang wala akong makapa.

"K-Karl" naiiyak ko na bigkas ng pangalan niya.

"D-don't cry baby g-girl" nahihirapang sabi nito sa akin. Pinisil ko ang kamay niya.

"Don't talk Karl, don't talk. Dadalhin kita sa hospital ah, please hold on a little longer jebal"

Pinunasan niya ang mukha kong naliligo na sa luha. Please Karl! Stop! Hold on a little longer!

"Remember what I-I told you? Don't cry w-when I'm gone, 'cause I c-can't wipe your tears a-anymore"

"No, no, hindi k-ka mawawala... hindi ka pwedeng mawala" nahihirapan kong saad dahil sa sakit na nararamdaman ko.

"So dramatic, it's better though. Now I can kill you nice--" bigla kaming nagulat nang may nagpaputok ng baril sa paa niya. Napahiga ito sa damuhan pero tumakbo rin ito papalayo kahit paika ika siya. Kahit nasa malayo ay lumingon ito ulit sa amin at papuputukan niya na sana kami pero may nagpaputok ng baril sa direksyon niya kaya tuluyan na itong nawala sa paningin ko.

Tinignan ko kung saan galing iyun. Nagtaka ako dahil walang tao sa paligid kundi kami lang.

Nahagip ng paningin ko ang isang taong nasa puno. Nang makita niyang naka tingin ako ay mabilis itong tumalon paalis.

"Argh"

Bumalik ang tingin ko kay Karl.

"Karl" naiiyak na tawag ko sa kaniya.

"Mahal na mahal kita. No words can explain how much I love you"

"Alam ko yun Karl... That's why I love you more"

Kahit nasasaktan ay ngumiti pa rin ito. Ngiting nagpapsaya at nagpapaiyak sa akin ngayon.

"Hindi mo na ako mahal El"

Hindi iyun tanong... It's a statement making my head confused.

"What are you talking about?"

"Somebody else had replaced me"

"No one can replace you"

Pumikit ito kaya nataranta ako.

"K-Karl, please open your eyes"

Nagmulat ito ng mga mata at nagsimulang kumanta habang naka tingin ng malalim sa mga mata ko.

"You are my rainbow after the rain
You are my medicine after the pain
Hold me close, don't let go, and stay with me

I'll stay forever... so please, you should stay with me too.

When I hold your hand girl I'll keeping you safe
I'm looking at your eyes and the all details on your face
You mean the world to me and
I wanna prove that to you