'Syringe~

'5~

Hafta sonu sonunda gelmişti.Haru Usagi'nin evini bildiği için ona haber vermeden giymeyi planlıyordu.

En sevdiği kıyafetlerini giydi.Usagi'nin koklamayı sevdiğini biliyordu onun için en güzel parfümünü sıktı,kulaklıkları kulağına takıp yola koyuldu.

Apartmanın önünde durdu.İçeri girdi,asansöre bindi.Usagi'ye neler diyeceğini prova ediyordu.5. katta indi.Hangi daire olduğunu hemen anlamıştı.

Kapının önünde bir çift küçük spor ayakkabı yanında ise gösterişli topuklu ayakkabılar vardı.Bunlar kesinlikle Usagi ve Himawari'nin ayakabılarıydı.

Himawari Usagi'nin ev arkadaşı.21 yaşında bir yarasa.Kızıl dalgalı saçları ve sapsarı gözleri var.Uzun ve düzgün bir fiziğe sahip.

Haru derin bir nefes aldı ve kapıyı çaldı.Kapıyı Himawari açtı.

Himawari~Haru burada ne işin var dur ben Usagi'yi çağırayım.

Haru~Yok sakın çağırma ona süpriz yapmaya geldim.O müsait değil mi?

Himawari~Evet.Odasında müzik dinliyor sanırım.Hadi içeri gel.

Haru içeri girdi ve Usagi'nin odasına doğru yürümeye başladı.Odanın kapısı sessizce araladı.Usagi müzik dinleyerek resim çiziyordu.Saçlarını toplamıştı,üzerinde şirin bir pijama takımı vardı.Haru sessizce yaklaştı.

Haru~Merhaba Usa-chi!

Usagi~Haru burada ne işin var?Keşke gelmeden önce haber verseydin.Gel şöyle oturalım.

Sandalyesinden kalkıp yere iki minder attı.Haru Usagi'den özür diledi ve Usagi aslında kızmadığını endişelendiğini ve biraz kırıldığını anlattı.Havadan sudan sohbet ettiler.
Bir süre sonra Haru'nun karnından sesler gelmeye başladı.

Usagi~Aç mısın Haru?

Haru~Evet,yani birazcık.

Usagi~Ben biraz yiyecek hazırlayıp geleyim.Sen kendi evinde gibi davran.

Diyerek odadan çıktı.Haru ayağa kalkıp odayı biraz gezdi.Masanın üzerindeki pembe kutu dikkati çekmişti bayağı.Dayanamadı,açtı.İçinde kendi ismi yazan bir zarf vardı.Açıp açmamak konusunda kararsız kalan Haru dayanamayıp zarfı açtı ve mektubu okumaya başladı.

Sevgili Haru

Merhaba Haru.Sana asla bu mektubu veremeyeceğimi bile bile yazıyorum bu satırları.Tam seni unutmuşken bu gün göz göze geldik işe bak.

Seninle ne zaman tanıştığımı hatırlamıyorum.Beraber büyüdük.Beni kardeşin olarak görüyorsundur eminim.Beni hep korudun.Hep nazik oldun.Şevkatliydin.Sadece bana karşı değil çoğu kişiye karşı öylesin.Umutsuzluğa düştüğümde hep yanımdaydın.Gözümle dalga geçtiklerinde beni korurdun,hatta beni korurken yaralandın bile.

Ortaokulun sonunda sana aşık olduğuma emindim.Yakışıklıydın ve mükemmeldin.Gözüm senden başkasını görmüyordu biliyor musun?Teneffüslerde kızlar beni kenara çekip"Haru'nun nasıl dikkatini çekti senin gibi bir kız?Ucubesin ve Haru'yla takılıyorsun.Sana acıyor olmalı"gibi şeyler söylerlerdi hep.Gerçi bunlar benim aklımdanda geçerdi.Eve gidip saatlerce ağlardım.

Ama kararlıydım lisenin ilk haftası sana açılacaktım ve sonra okullarımız ayrıldı.Kabullenmem çok uzun sürdü.Seni unutmalıydım.Artık beni koruyacak biri yoktu,olmayacaktı.Belkide senin bir sevgili olacaktı.Bunu kabullenmeliydim.Yavaş yavaş ağladım.Ağlamayı bıraktım.

Ne kadar kendimi"Onu unuttum artık"diye kandırsamda kalbim hep acıyordu.Senin kokuna benzer bi koku aldığımda direk aklıma geliyordun gözlerim doluyordu.

Seni unutmuştum az çok.Ama bu gün sınıfa girdim yeni okulumda.Gene o koku,o gözler.Kalbim aynı hislerle yanıp tutuşuyordu.Eve gelip kağıt ve kalem aldım elime.Bu duygularımı paylaşacak kimse yoktu yanımda.Bu mektubu yazmaya başladım.

Bir ucube,bir değişik olan ben sana aşığım.Deliler gibi sanırım.Bu hissi tanımlayamıyorum ki.Belki de sen beni hep kardeşin olarak gördün.Belki de sevgilin var.Belki de beni asla sevmeyeceksin...

Bu mektubu yazıyorum çünkü seni gökteki yıldızlar kadar çok,bir serçenin gözyaşı*serçeler ağladıkları zaman ölürler* kadar fazla seviyorum.Sahildeki kum taneleri belkide sevgime eş değer değil.

Her ne olursa olsun seni seveceğim.İstersen benden nefret et.Hep arkanda olacağım seni çok ama çok seviyorum.

Sevgilerle Usagi

Şaşırmıştı.Usagi'nin böyle hissettiğini bilmiyordu.Mektubu hızlıca yerine koydu ve oturdu.Usagi sandiviç hazılayıp gelmişti.Beraber yediler ve bir kaç dakika sonra Haru kalkması gerektiğini söyleyip kaldı.Kapıda Usagi'ye o kadar içten sarıldı ki Usagi'yi kalbinde hissetti resmen.

Eve varınca üzerini değişti ve biraz radyo dinledi.Her zamanki gibi vahşileşme haberleriyle doluydu.Sinirleri bozuldu ve radyoyu kapattı,telefonunu aldı ve Usagi'ye yazmaya başladı.

Haru:Usagi orda mısın?

Usagi:Evet Haru.Bir şey mi oldu?

Haru:Sana bir instgram hesabı açmalıyız.Bunu hafta içi okulda daha ayrıntılı konuşuruz.

Usagi:Konuşuruz konuşmasına ama ne gerek var ki?

Usagi'nin mesajı Haru'ya gitmemişti bile.Haru çoktan telefonunu kapatıp uyumuştu.Usagi de öyle yaptı.