Μία περιπέτεια σε πραγματική φύση. Ένας έφηβος βρίσκεται αντιμέτωπος με το άλλο φύλο και προσπαθεί να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητές του, διαταράσσοντας έτσι την γαλήνη και των δύο. Τι πραγματικά όμως έγινε; Ποιος ζημιώθηκε και ποιος βγήκε κερδισμένο...
<< Κάποιες καταστάσεις όσο και να τις καλο-προγραμματίζουμε, ποτέ, δεν θα εκτελεστούν όπως τις προγραμματίσαμε! Μην πολυ-σκέφτεσαι διάφορες καταστάσεις! Απλά κάνε αυτό που σκέφτηκες χωρίς πολλά - πολλά! >>
Όλα άρχισαν αρχές Σεπτεμβρίου, ήμουν στο Instagram και κοίταζα διάφορες "βλακείες" για να σκοτώσω τον χρόνο μου αλλά και να συμπληρώσω την επιθυμία του διαδικτυακού εθισμού μου! Τότε, είδα μια δημοσίευσή της. Μετά, είδα κι άλλες! Έφτασα σε ένα σημείο να κάνω like σε 220 περίπου δημοσιεύσεις της. Έγραφε στιχάκια, συνεπώς ο λογαριασμός της σχετίζονταν με αυτό. ΉΤΑΝ συγγραφεύς. Σας έχω πει, πόσο πολύ, μου αρέσει να γράφω;
Δε δίστασα λεπτό! Της έστειλα ένα μήνυμα και τότε, όλα άρχισαν να συμβαίνουν και να κυλούν σαν χείμαρρος "αγκαλιάζοντας" τα πάντα στο πέρασμά του. Τότε, μου έστειλε μήνυμα. Εκείνη την ημέρα είπαμε πολλά! Μιλήσαμε ο κάθε ένας για τον εαυτό του. Είπαμε τα "πάντα"! Τα πάντα;
~ Όχι ~
Για την ακρίβεια , είπαμε περισσότερα από εκείνα που έπρεπε να πούμε! Αυτό ήταν και το πρώτο λάθος της ιστορίας αυτής! Βέβαια, ήθελα να μάθω κι άλλα ... και θα ήθελες άλλωστε και εσύ, αν ήσουν στην θέση μου!
Είναι περιττό να αναφέρω το όνομά μου; Πιστεύω πως ναι! Το δικό της ήταν Κωνσταντίνα!Πήγαινε Λύκειο, οπότε ήταν σχεδόν στην ηλικία μου. Το ότι μέναμε στην ίδια πόλη με έκανε να μιλάω καθημερινά μαζί της. Πρώτη φορά ήταν που γνώρισα άτομο, το οποίο έγραφε στιχάκια στο ίντερνετ και διέμενε στην περιοχή μου! Ήθελα να μάθω περισσότερα για εκείνη!
Έφτασε,"κουτσά στραβά" και η ημέρα που τα σχολεία ανοίγουν! Από την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019 δεν θυμάμαι και πολλά. Θυμάμαι ότι σχολιάσαμε το πως ένιωθα με που επιστρέψαμε ξανά στον μαθησιακό μας χώρο, ως μαθητές! Ααα, στο βάρος των βιβλίων αναφέρθηκα; Μεγάλος όγκος μάθησης! Εγώ στο Λύκειο έχω 7ωρα κάθε μέρα, και εκείνη αντίστοιχα. Σκληρό δεν είναι; ~ΑΡΚΕΤΑ θαρρώ!~
Συνέχιζα να ανεβάζω στον Instagram λογαριασμό μου, στον οποίο και την γνώρισα, φωτογραφίες μιας και το δυνατό μου χόμπι ήταν η φωτογραφία, ήμουν ερασιτέχνης βλέπετε. Της άρεσαν οι φωτογραφίες μου. Ήταν από την πόλη μας!!
Αν και το σχολείο είχε αρχίσει "για τα καλά" εμείς συζητούσαμε για το καλοκαίρι και τις εκείνες εμπειρίες μας, Αγνοούσαμε παντελώς το σχολείο! Δεν μπορώ να πω, όμως, ότι ήμουν μαθητής που "διάβαζε" πέντε ώρες την ημέρα, όπως αντίστοιχα και εκείνη!
Μια μέρα της ανέφερα για πλάκα, πως θα ήθελα,κάποτε αφού διαμένουμε στην ίδια πόλη να συναντηθούμε και να μιλήσουμε. Καλό το διαδίκτυο αλλά χάνει την ουσία του μετά από λίγο αν χρησιμοποιηθεί για καταστάσεις που δεν μπορεί να καλύψει πλήρως. Ας χαλαρώσω, λίγο, διότι δεν θα καταλαβαίνετε σε λίγο τι "λέω"! Εκείνη ήθελε, ψηνόταν, που λέμε ως νεολαία να βρεθούμε! Σύμφωνα με τα λεγόμενά της ήταν σοφή, σαν εμένα! Ίσως --πιο-- πολύ από εμένα, αν θεωρήσεις πως είμαστε όλοι μικροί σοφοί της κοινωνίας!
Έτσι οι μέρες άρχιζαν να περνούν. Όσο περνούσαν, μάθαινα όλο και περισσότερα πράγματα για εκείνη, όλο και περισσότερα. Ακόμα και τι είδος καφές της άρεσε για την μελλοντική μας συνάντηση στην οποία θα ήθελα εγώ να κεράσω ένα ρόφημα την ίδια! Ήταν πολύ καλή κοπέλα. Ειδικότερα πίσω από μία οθόνη δεν σου μιλάνε πολύ ευγενικά... ή .... Δεν κάθονται πολλοί, ώρες ολόκληρες να συζητήσουν μαζί σου διάφορα θέματα που μαστίζουν την κοινωνία μας... ή... Εκείνη όμως είχε κάτι που λίγοι άνθρωποι έχουν πολύ από αυτό. ΝΑΙ... το βρήκες, φυσικά και λέω για την υπομονή! Κάτι που δεν κάνουν πολλοί άνθρωποι είναι το να σε ακούν, πρώτα πριν σου απαντήσουν για κάτι!! Αυτό προαπαιτεί υπομονή.Έχεις υπομονή;;
Θα το δούμε!
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
