chusta byla twoja, zostawiła ślady na szafie
gdy kapala z niej zielona woda
zostawiając krople w szufladzie
i cos mi mowi ze już nie kapie
bo dawno wyschla zostawiona na pastwę losu
bo ja
nie moglam znieść unoszacego się w tym domu twojego głosu
opuscilam go więc tak jak miałam w zwyczaju
tak jak opuscilam ciebie
i udałam się
do raju
tam cię nie bylo
tam nie bylo nic
lecz ty tego nie wiesz
i dlatego z poczucia winy
nad moim grobem musisz tkwic
a moje ciało wciąż uczepione liny
jak życia dopóki nie odeszlam
g.n.
CZYTASZ
w przedsionku mej duszy
Poetrywidziałam ją i widziałam ciebie biegliscie razem po błękitnym niebie widziałam siebie i nikogo innego moje serce wciąż szuka jedynej elo zapraszam g.n.
