Κάποτε στάθηκε μπροστά από την ανατολή του ήλιου ,μαγευτικό , μα ποιο παράξενο είναι τα 2 γαλάζια. Το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού να τα χωρίζει ο οριζοντας, και ήμουν εκεί.
Είχα και τα δύο μπροστά μου τα θαυμάζω μα έχω δύο χέρια και δεν μπορώ να φτάσω και τα δύο.
Ας είσαι καλά εκεί που είσαι, θα αγωνιστώ να φτιάξω ποιο ζεστή ανάμνηση από αυτήν της ανατολής.
